تعداد 149 گزارش مربوط به 65 کارآزمایی را بررسی کردیم. از این کارآزمایی‌ها، 17 مورد در مرور گنجانده شدند، 46 مورد حذف شدند، و دو مورد در حال انجام هستند. به‌طور کلی، 17 کارآزمایی شامل 9030 زن وارد شدند. برای این نسخه به‌روز شده، کیفیت روش‌شناسی (methodology) کارآزمایی‌های وارد شده را با استفاده از معیارهای استاندارد کاکرین (خطر سوگیری (bias)) و رویکرد درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) ارزیابی کردیم. خطر کلی سوگیری نامشخص بود.

آموزش تغذیه (پنج کارآزمایی، 1090 زن)

زنانی که آموزش تغذیه دریافت کردند، نسبت خطر (relative risk) کمتری برای زایمان زودرس (دو کارآزمایی، 449 زن) (خطر نسبی (RR): 0.46؛ 95% CI؛ 0.21 تا 0.98، شواهد با کیفیت پائین)، و داشتن نوزاد با وزن پائین هنگام تولد (یک کارآزمایی، 300 زن) (RR: 0.04؛ 95% CI؛ 0.01 تا 0.14) داشتند. اندازه دور سر نوزاد در بدو تولد در یک کارآزمایی (389 زن) افزایش یافت (تفاوت میانگین (MD): 0.99 سانتی‌متر، 95% CI؛ 0.43 تا 1.55)، در حالی که وزن هنگام تولد نوزادان بین زنان دچار سوءتغذیه در دو کارآزمایی (320 زن) به‌طور قابل‌توجهی بیشتر شد (MD؛ 489.76 گرم؛ 95% CI؛ 427.93 تا 551.59، شواهد با کیفیت پائین)، اما برای زنانی که به اندازه کافی تغذیه شده بودند، افزایش قابل‌توجهی نداشت (MD: 15.00؛ 95% CI؛ 76.30- تا 106.30، یک کارآزمایی، 406 زن). مصرف پروتئین به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافت (سه کارآزمایی، 632 زن) (دریافت پروتئین: MD؛ 6.99+ گرم/روز؛ 95% CI؛ 3.02 تا 10.97). هیچ تفاوت معنی‌داری در هیچ یک از پیامدهای دیگر مانند مرگ‌ومیر نوزاد (RR: 1.28؛ 95% CI؛ 0.35 تا 4.72، یک کارآزمایی، 448 زن، شواهد با کیفیت پائین)، مرده‌زایی (RR: 0.37؛ 95% CI؛ 0.07 تا 1.90، یک کارآزمایی، 431 زن، شواهد با کیفیت پائین)، جثه کوچک برای سن بارداری (RR: 0.97؛ 95% CI؛ 0.45 تا 2.11، یک کارآزمایی، 404 زن، شواهد با کیفیت پائین) و کل وزن‌گیری در دوران بارداری (MD: -0.41؛ 95% CI؛ 4.41- تا 3.59، دو کارآزمایی، 233 زن) مشاهده نشد. هیچ داده‌ای در مورد مرگ‌ومیر پری‌ناتال وجود نداشت.

مصرف متعادل مکمل انرژی و پروتئین (12 کارآزمایی، 6705 زن)

خطر مرده‌زایی برای زنانی که مکمل انرژی و پروتئین متعادل شده را دریافت کردند، به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافت (RR: 0.60؛ 95% CI؛ 0.39 تا 0.94، پنج کارآزمایی، 3408 زن، شواهد با کیفیت متوسط)، و میانگین وزن نوزاد هنگام تولد به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافت (اثرات تصادفی: MD؛ 40.96+ گرم؛ 95% CI؛ 4.66 تا 77.26؛ Tau² = 1744؛ I² = 44%؛ 11 کارآزمایی، 5385 زن، شواهد با کیفیت متوسط). هم‌چنین کاهش قابل‌توجهی از لحاظ خطر داشتن نوزاد با جثه کوچک برای سن بارداری دیده شد (RR: 0.79؛ 95% CI؛ 0.69 تا 0.90؛ I² = 16%، هفت کارآزمایی، 4408 زن، شواهد با کیفیت متوسط). تاثیر معنی‌داری برای زایمان زودرس (RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.80 تا 1.16، پنج کارآزمایی، 3384 زن، شواهد با کیفیت متوسط) یا مرگ‌ومیر نوزادی (RR: 0.68؛ 95% CI؛ 0.43 تا 1.07، پنج کارآزمایی، 3381 زن، شواهد با کیفیت پائین) مشاهده نشد. وزن‌گیری هفتگی بارداری افزایش قابل‌توجهی نداشت (MD: 18.63؛ 95% CI؛ 1.81- تا 39.07، نه کارآزمایی، 2391 زن، شواهد با کیفیت بسیار پائین). هیچ داده‌ای در مورد مرگ‌ومیر پری‌ناتال و وزن پائین هنگام تولد گزارش نشد.

مصرف مکمل حاوی پروتئین بالا (یک کارآزمایی، 1051 زن)

مکمل‌های حاوی پروتئین بالا (یک کارآزمایی، 505 زن)، با افزایش قابل‌توجه خطر تولد نوزادان با جثه کوچک برای سن بارداری همراه بود (RR: 1.58؛ 95% CI؛ 1.03 تا 2.41، شواهد با کیفیت متوسط). این مداخله تاثیر معنی‌داری بر مرده‌زایی (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.31 تا 2.15، یک کارآزمایی، 529 زن)، مرگ‌ومیر نوزادی (RR: 2.78؛ 95% CI؛ 0.75 تا 10.36، یک کارآزمایی، 529 زن)، زایمان زودرس (RR: 1.14؛ 95% CI؛ 0.83 تا 1.56، یک کارآزمایی، 505 زن)، وزن هنگام تولد (MD: -73.00؛ 95% CI؛ 171.26- تا 25.26، یک کارآزمایی، 504 زن) و وزن‌گیری هفتگی در دوران بارداری (MD: 4.50؛ 95% CI؛ 33.55- تا 42.55، یک کارآزمایی، 486 زن، شواهد با کیفیت پائین) نداشت. هیچ داده‌ای در مورد مرگ‌ومیر پری‌ناتال گزارش نشد.

مصرف مکمل پروتئین ایزوکالوریک (دو کارآزمایی، 184 زن)

مصرف مکمل پروتئین ایزوکالوریک (isocaloric) (دو کارآزمایی، 184 زن) تاثیر معنی‌داری بر وزن هنگام تولد نوزاد (MD: 108.25؛ 95% CI؛ 220.89- تا 437.40) و وزن‌گیری هفتگی در دوران بارداری (MD: 110.45؛ 95% CI؛ 82.87- تا 303.76، شواهد با کیفیت بسیار پائین) نداشت. هیچ داده‌ای در مورد مورتالیتی پری‌ناتال، مرده‌زایی، مرگ‌ومیر نوزادی، جثه کوچک نوزاد برای سن بارداری و زایمان زودرس گزارش نشد.