عرفان: برقراری ارتباط شفاف با عامه افراد در سطح جامعه، بخش کلیدی پاسخگویی به بلایا و فوریت‌های سلامت است. به‌روزرسانی انجام‌شده در اکتبر 2023 از یک مرور سریع که در سال ۲۰۲۰ منتشر شده بود، به بررسی این موضوع در رابطه با اقدامات کمک‌کننده به پیشگیری و کنترل کووید-19 می‌پردازد. این پادکست مصاحبه «مایک کلارک» (Mike Clarke)، سردبیر پادکست در کتابخانه کاکرین با نویسنده اصلی مقاله، «ربکا رایان» (Rebecca Ryan) از دانشگاه «لاتروب» (La Trobe) استرالیا است. مرکز کاکرین ایران این مصاحبه را ترجمه و ضبط کرده است که با صدای یاسمین صاحب‌زمانی و سید عرفان مجیدی می‌شنوید. 

یاسمین: در طول وقوع یک وضعیت اضطراری سلامت عمومی، برقراری ارتباطات شفاف می‌تواند نحوه پیروی افراد را از اقدامات محافظتی جهت ایمن نگه‌داشتن خود بهبود بخشد و ایجاد ارتباطات خوب توسط دولت‌ها و مقامات سلامتی بخش اساسی پاسخگویی سلامت عمومی به یک پاندمی (بیماری همه‌گیر) است.

زمانی که در مورد ارتباطات صحبت می‌کنیم، منظور ما فقط صحبت با افراد یا انتشار اعلانات عمومی نیست، ارتباطات طیف وسیعی را از فعالیت‌های مختلف دربرمی‌گیرند، مانند ارائه اطلاعات یا آموزش به افراد جامعه، فرستادن یادآور پیام‌های مهم به افراد، حمایت از تصمیم‌گیری‌های آنها یا رفتارهای مرتبط با سلامت و رفاه، و تعامل با اعضای جامعه برای اطمینان از این که صدا و دیدگاه‌ آنها شنیده و بازتاب داده می‌شوند.

با در نظر گرفتن این موضوع، این مرور کاکرین بر برقراری ارتباطات در مورد اقدامات فاصله‌گذاری فیزیکی، که گاهی فاصله‌گذاری اجتماعی نامیده می‌شود، متمرکز شد. فاصله‌گذاری فیزیکی مجموعه‌ای است از اقدامات حفاظتی که می‌توانند برای کاهش سرعت گسترش بیماری‌های عفونی مانند کووید-19، ابولا یا آنفلوآنزا مورد استفاده قرار گیرند. اقدامات مذکور شامل شناسایی فرد ناقل بیماری (که احتمالا با فرد آلوده در تماس بوده است)، اجتناب از قرارگیری در ازدحام، ایزوله‌سازی و قرنطینه است. این اقدامات می‌توانند به ویژه برای یک بیماری جدید مانند کووید-19، در شرایطی که ممکن است واکسن یا درمان‌های مؤثر هنوز در دسترس نباشند، مهم تلقی شوند.

از آن‌جایی که ارتباطات بخش مهمی از پاسخ‌گویی به یک بیماری همه‌گیر است، خواستیم بدانیم که کدام یک از راه‌های ارتباطی می‌توانند میزان درک و استفاده افراد را از اجرای اقدامات فاصله‌گذاری فیزیکی برای محافظت از خود بهبود بخشند. همچنین خواستیم بدانیم آیا راه‌هایی برای برقراری ارتباط وجود دارند که برای گروه‌های خاص، از جمله افرادی که دچار انواع مختلفی از آسیب‌ها می‌‌شوند، بهتر عمل کنند یا خیر.

در مجموع، این مطالعه که به‌روز کننده مرور سریعی است که برای سازمان جهانی بهداشت (WHO) در سال 2020، اوایل همه‌گیری کووید-19، انجام دادیم، اکنون شامل 68 مطالعه، همراه با دستورالعمل‌ها، مرورها و مطالعات اولیه تحقیقات کمّی و کیفی است. اگرچه اکثر شواهد موجود از کیفیت پایین یا متوسطی برخوردار بودند، مطالعات اضافه‌شده در این به‌روزرسانی، بسیاری از شکاف‌های موجود را در مرور 2020 پر می‌کند، و مطالعات از سراسر جهان گردآوری شدند، اما از کشورهای با درآمد بالا نسبت به کشورهایی با درآمد پایین و متوسط، بیشتر بودند.

ما 6 یافته اصلی را شناسایی کردیم که ممکن است به دولت‌ها و دیگر مقاماتی که در مورد ارتباطات سلامت عمومی تصمیم‌گیرنده هستند، در طول یک بیماری همه‌گیر یا دیگر موارد اضطراری سلامت عمومی کمک کنند.

نخست آنکه، ارتباطات باید برای تقویت و حفظ اعتماد عمومی و مقابله با اطلاعات نادرست برنامه‌ریزی شوند.

دوم آنکه، افراد و جوامعِ متأثر از همه‌گیری، باید در برنامه‌ریزی و ارائه ارتباطات مشارکت داشته باشند و به آنها کمک شود تا بدانند که ارتباطات چگونه می‌توانند به بهترین شکل صورت گیرند.

سوم آنکه، ارتباطات باید به همه افراد در سراسر جامعه برسد، از جمله کسانی که در خواندن و نوشتن مشکل دارند، افرادی که به زبان‌هایی غیر از زبان غالب جامعه صحبت می‌کنند و افرادی که با انواع دیگر مشکلات و ناتوانی‌ها مواجه هستند. ارتباطات باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی شوند که نیازهای افراد مختلف جامعه را  با آگاهی از اینکه برخی اقدامات سلامت عمومی ممکن است نابرابری‌های موجود را بدتر کنند، برآورده کنند (به عنوان مثال، همه افراد خانه یا مسکنی ندارند که بتوانند از نظر فیزیکی از دیگر اعضای خانواده خود جدا بمانند، و بسیاری از افرادی که دستمزد کمتری دارند، نمی‌توانند در خانه کار کنند (دورکاری)).

چهارم، ارتباطات عمومی یک استراتژی سلامت عمومی است که می‌تواند ضعیف انجام شود یا خوب. برخی از ویژگی‌های اصلی ارتباط مؤثر عبارتند از: استفاده از زبان شفاف همراه با پیام‌های ثابت، به‌روز بودن، ارائه دلیل برای اعمال اقدامات حفاظتی، و قابل اجرا بودن آنها، تا افراد و جمعیت‌ها بتوانند از خود محافظت کنند. برای مؤثر بودن و ایجاد اعتماد عمومی در پیام‌ها، ارتباطات نیز باید به روش‌های متنوع و از طریق کانال‌های مختلف ارائه شوند تا هر چه بیشتر در دسترس جامعه قرار گیرند.

پنجم، حمایت‌های متفاوتی برای پیروی از اقدامات فاصله‌گذاری فیزیکی افراد مورد نیاز است - از جمله دسترسی به اطلاعات صحیح، و حمایت‌های عملی مانند حمایت مالی و فراهم آوردن لوازم ضروری مانند غذا، آب و مراقبت‌های پزشکی در زمان ایزوله بودن. انجام نظارت و برقراری ارتباط برای پیشگیری از انگ مرتبط با اقداماتی مانند قرنطینه نیز مورد نیاز است.

و در نهایت، ششم آنکه، برقراری ارتباطات باید در تمام طول دوره همه‌گیری حفظ شوند - علی رغم خستگی ناشی از بیماری همه‌گیر، اطلاعات نادرست یا از دست دادن اعتماد به مقامات حوزه سلامت. ارتباطات باید با نیازهای در حال تغییر جامعه سازگار شده و از مشارکت جامعه برای کمک به هماهنگ کردن ارتباطات استفاده شود.

در پایان، اگرچه در حال حاضر حجم زیادی از تحقیقات در مورد کووید-19 وجود دارند، هنوز شکاف‌هایی در شواهد به چشم می‌خورند. این موارد شامل نحوه برقراری ارتباط، اطلاع‌رسانی و حمایت از افرادی است که در معرض خطر بالاتر ابتلا به بیماری شدید یا مرگ ناشی از کووید-19 هستند؛ همچنین موانع اجرای ارتباطات عمومی و اعمال اقدامات حفاظتی در کشورهایی با درآمد پایین و متوسط.

درحالیکه که ما منتظر انتشار چنین تحقیقاتی هستیم، هر شش یافته فعلی ما را می‌توان در مکان‌ها و کشورهای مختلف و انواع مختلف موقعیت‌های اضطراری مورد استفاده قرار داد. آنها می‌توانند در حال حاضر و در برنامه‌ریزی برای همه‌گیری‌های آینده مورد استفاده قرار گیرند.

عرفان: ممنون زهرا. برای خواندن این مرور به‌روز شده، می‌توانید آن را به صورت آنلاین پیدا کنید. اگر به Cochrane Library دات کام بروید و عبارت فارسی «ارتباط فاصله‌گذاری فیزیکی و کووید-19» یا عبارت انگلیسی «communication physical distancing and COVID-19» را در کادر جست‌وجو تایپ و لینک آن را پیدا کنید. عنوان کامل این مرور «برقراری ارتباط برای ترویج و حمایت از ایجاد فاصله‌گذاری فیزیکی در پیشگیری و کنترل کووید‐19» است.

Podcast translated by Negin Farid
Podcast edited by Shadi Kolahdoozan
Podcast recorded by Seyed Erfan Majidi and Yasmin Sahebzamani