هدف از این مطالعه مروری چیست؟
هدف از این مطالعه مروری کاکرین، این است که دریابیم آنتیسپتیکهای موضعی در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم درمان در درمان اوتیت مدیای مزمن چرکی (CSOM) موثر هستند یا خیر. در این مطالعه مروری هم‌چنین بررسی شد که یک آنتی‌سپتیک موضعی موثرتر از دیگران بوده یا خیر. نویسندگان این مطالعه مروری تمام مطالعات مرتبط را برای پاسخ به این سوال جمع‌آوری و تجزیهوتحلیل کردند.
پیام‌های کلیدی
به دلیل عدم وجود کارآزمایی‌ها و قطعیت بسیار پایین شواهد موجود، اثربخشی آنتی‌سپتیک‌ها در درمان CSOM نامشخص است. عوارض جانبی به‌خوبی در این مطالعات گزارش نشدند.
چه چیزی در این مطالعه مروری مورد بررسی قرار گرفت؟
اوتیت مدیای مزمن چرکی (CSOM) تورم و عفونت طولانی‌مدت (مزمن) گوش میانی، همراه با ترشحات گوش (اتوره (otorrhoea)) از طریق غشای سوراخ‌شده تمپانیک (پرده گوش) است. علائم اصلی CSOM، ترشحات گوش و از دست‌دادن شنوایی هستند.
آنتیسپتیکهای موضعی (آنتی‌سپتیک‌هایی که به‌صورت قطره‌های گوش یا به‌صورت پودر مستقیما داخل گوش قرار می‌گیرند) گاهی‌اوقات به‌عنوان درمانی برای CSOM استفاده می‌شوند. آنتیسپتیکهای موضعی، میکروارگانیسم‌هایی را که ممکن است مسوول ایجاد عفونت باشند، از بین برده یا رشد آنها را متوقف می‌کنند. آنتیسپتیکهای موضعی را می‌توان بهتنهایی یا همراه با سایر درمان‌های CSOM، مانند آنتی‌بیوتیک‌ها یا تمیزکننده گوش (پاکسازی گوش) استفاده کرد. استفاده از آنتیسپتیکهای موضعی می‌تواند باعث تحریک پوست داخل گوش خارجی شود، که ممکن است باعث ناراحتی، درد یا خارش شود. برخی از آنتی‌سپتیک‌ها (مانند الکل) می‌توانند برای گوش داخلی سمی باشند (اتوتوکسیسیتی)، به این معنی که آنها ممکن است باعث از دست دادن جبران‌ناپذیر شنوایی (حسی‌عصبی)، سرگیجه یا صدای زنگ در گوش (وزوز گوش) شوند.
نتایج اصلی این مطالعه مروری چیست؟
ما پنج مطالعه را پیدا کردیم، اما نمی‌توانیم بگوییم در مجموع چه تعدادی از شرکت‌کنندگان وارد شدند زیرا دو مطالعه فقط تعداد گوشهای درمان شده را گزارش دادند. انواع مختلفی از آنتی‌سپتیک‌ها مورد استفاده قرار گرفتند: برخی از قطره‌های گوش و برخی از پودرها استفاده کردند.
آنتی‌سپتیک موضعی (اسید بوریک (boric acid)) در مقابل عدم درمان (با یک درمان پس‌زمینه‌ای از پاکسازی گوش)
یک مطالعه (254 کودک)، استفاده از اسید بوریک را در قطره‌های الکل‌دار گوش، با عدم درمان با آنتی‌سپتیک موضعی مقایسه کرد. همه کودکان با استفاده از گوش‌پاکن‌های پنبه‌ای (پاک کردن خشک)، گوشهای خود را هر روز تمیز کردند. شواهدی با قطعیت بسیار پایین به این معناست که مشخص نیست درمان با یک آنتی‌سپتیک در مقایسه با گروهی که هیچ نوعی را از آنتی‌سپتیک موضعی دریافت نکردند، منجر به افزایش برطرف شدن ترشحات گوش در چهار هفته یا در سه تا چهار ماه می‌شود یا خیر. این مطالعه گزارش داد که هیچ تفاوتی بین دو گروه درمانی در شنوایی یا اتوتوکسیسیتی مشکوک وجود ندارد. برای سایر پیامدها هیچ اطلاعاتی وجود نداشت.
مقایسه عوامل آنتی‌سپتیک موضعی
یک مطالعه (93 شرکت‌کننده)، یک دوز تکی را از پودر اسید بوریک با قطره گوش اسید استیک روزانه مقایسه کرد. شواهدی با قطعیت بسیار پایین به این معناست که مشخص نیست اسید بوریک در مقایسه با قطره روزانه اسید استیک، منجر به افزایش برطرف شدن ترشحات گوش در چهار هفته می‌شود یا خیر. مشخص نیست یک گروه نسبت به سایر گروه‌ها موجب ناراحتی بیشتر گوش شد یا خیر. برای سایر پیامدها هیچ اطلاعاتی وجود نداشت.
این مطالعه مروری تا چه زمانی به‌روز‌رسانی شده است؟
شواهد تا اپریل 2019 به‌روز هستند.
با توجه به کمبود شواهد و قطعیت بسیار پایین آنچه که موجود است، اثربخشی و پروفایل ایمنی آنتی‌سپتیک‌ها در درمان CSOM نامشخص است.
اوتیت مدیای مزمن چرکی (CSOM)، که گاهی‌اوقات به اوتیت مدیای مزمن (COM) نیز شناخته می‌شود، التهاب و عفونت مزمن گوش میانی و حفره ماستوئیدی است که با ترشحات گوش (اتوره (otorrhoea)) از میان غشای سوراخ‌شده تمپانیک مشخص می‌شود. علائم اصلی CSOM، ترشحات گوش و از دست‌دادن شنوایی هستند.
آنتیسپتیکهای موضعی، یکی از درمان‌های احتمالی برای CSOM، میکروارگانیسم‌هایی را که ممکن است مسوول عفونت باشند، مهار می‌کنند. آنتی‌سپتیک‌ها را می‌توان بهتنهایی یا همراه با سایر درمان‌های CSOM، مانند آنتی‌بیوتیک‌ها یا تمیزکننده‌های گوش (پاکسازی گوش (aural toileting)) استفاده کرد. آنتی‌سپتیک‌ها یا استفاده از آنها می تواند باعث التهاب پوست گوش خارجی شود، که به صورت ناراحتی، درد یا خارش تظاهر پیدا می‌کند. برخی از آنتی‌سپتیک‌ها (مانند الکل) ممکن است بالقوه برای گوش داخلی سمی باشند (اتوتوکسیسیتی)، با این احتمال که خطر از دست دادن شنوایی حسی‌عصبی (sensorineural)، سرگیجه یا وزوز گوش را افزایش می‌دهد.
ارزیابی اثرات آنتیسپتیکهای موضعی برای افراد مبتلا به اوتیت مدیای مزمن چرکی.
متخصص اطلاعات گروه گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین، به جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL؛ 2019، شماره 4، از طریق پایگاه ثبت مطالعات کاکرین)؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid Embase؛ CINAHL؛ Web of Science؛ ClinicalTrials.gov؛ ICTRP و منابع اضافی برای یافتن کارآزمایی‌های منتشرشده و منتشرنشده پرداخت. تاریخ جست‌وجو، 1 اپریل 2019 بود.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را با حداقل یک هفته پیگیری بیمارانی (بزرگسالان و کودکان) که دچار ترشحات مزمن گوش به علتی ناشناخته یا CSOM شده بودند، که در آن ترشحات گوش بیش از دو هفته ادامه داشت، وارد کردیم.
مداخلات شامل تجویز عوامل آنتی‌سپتیک موضعی، به صورت ترکیبی یا تکی از هر کلاس دارویی بودند، که در قالب قطره‌های گوش، پودرها یا شست‌وشوی گوش مستقیما داخل کانال گوش ریخته شدند، یا به‌عنوان بخشی از پروسیجر پاکسازی گوش، استفاده شدند.
دو مقایسه اصلی عبارت بودند از آنتیسپتیکهای موضعی در مقایسه با: a) دارونما (placebo) یا عدم مداخله؛ و b) آنتی‌سپتیک موضعی دیگر (به‌عنوان مثال آنتی‌سپتیک موضعی A در مقابل آنتی‌سپتیک موضعی B).
در هر مقایسه، ما مطالعاتی را جدا کردیم که هر دو گروه بیماران آنتیسپتیکهای موضعی را a) بهتنهایی یا با پاکسازی گوش و b) در راس درمان آنتی‌بیوتیکی دریافت کرده بودند.
ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی کاکرین استفاده کردیم. ما از رویکرد GRADE برای ارزیابی قطعیت شواهد برای هر پیامد استفاده کردیم.
پیامدهای اولیه ما عبارت بودند از: برطرف شدن ترشحات گوش یا «گوش خشک» (چه با اتوسکوپی تایید شده باشد چه نشده باشد)، که بین یک هفته و تا دو هفته، دو هفته تا چهار هفته، و پس از چهار هفته اندازه‌گیری شدند؛ کیفیت زندگی مرتبط با سلامت با استفاده از یک ابزار معتبر؛ درد گوش (اوتالژی (otalgia)) یا ناراحتی یا التهاب موضعی. پیامدهای ثانویه شامل شنوایی، عوارض جدی و اتوتوکسیسیتی بودند که با روش‌های متعددی اندازه‌گیری شدند.
پنج مطالعه وارد شدند. محاسبه تعداد کل شرکت‌کنندگان امکان‌پذیر نبود زیرا فقط دو مطالعه تعداد گوشهای واردشده را در این مطالعه ارائه دادند.
A. آنتی‌سپتیک موضعی (اسید بوریک) در مقابل دارونما یا عدم درمان (تمام بیماران پاکسازی گوش داشتند)
سه مطالعه، آنتیسپتیکهای موضعی را با عدم درمان مقایسه کردند، یک مطالعه نتایجی را گزارش داد که ما توانستیم از آن استفاده کنیم (254 کودک؛ RCT خوشه‌ای). این مطالعه، تلقیح اسید بوریک را در قطره‌های الکل‌دار در مقابل عدم استفاده از قطره گوش به مدت یک ماه مقایسه کرد (هر دو بازو از دستمال خشک به‌طور روزانه استفاده کردند). ما تعدیل‌هایی را برای داده‌ها ایجاد کردیم تا همبستگی درون-خوشه‌ای را محاسبه کنیم. شواهد با قطعیت بسیار پایین به این معناست که مشخص نیست درمان با آنتی‌سپتیک منجر به افزایش برطرف شدن ترشحات گوش در چهار هفته (خطر نسبی (RR): 1.94؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.20 تا 3.16؛ 174 شرکت‌کننده) و در سه تا چهار ماه (RR: 1.73؛ 95% CI؛ 1.21 تا 2.47؛ 180 شرکت‌کننده) می‌شود یا خیر. این مطالعه به صورت روایی (narratively) به هیچ تفاوتی در اتوتوکسیسیتی مشکوک یا پیامدهای شنوایی بین بازوهای درمانی اشاره نکرد (شواهد با قطعیت بسیار پائین). هیچ یک از مطالعات، نتایج را برای کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، عوارض جانبی یا عوارض جدی گزارش نکردند.
B. آنتی‌سپتیک موضعی A در مقابل آنتی‌سپتیک موضعی B
دو مطالعه، آنتیسپتیکهای مختلف را مقایسه کردند اما فقط یک مطالعه (93 شرکت‌کننده)، که به مقایسه تلقیح پودر اسید بوریک با قطره گوش اسید استیک روزانه پرداخت، اطلاعاتی را برای این مقایسه ارائه داد. شواهد با قطعیت بسیار پایین به این معناست که مشخص نیست در چهار هفته ترشحات گوش با پودر اسید بوریک در مقایسه با اسید استیک در بیماران بیشتری برطرف شد یا خیر (RR: 2.61؛ 95% CI؛ 1.51 تا 4.53؛ 93 شرکت‌کننده)، یا این‌که تفاوتی بین بازوهای درمانی با توجه به ناراحتی گوش، به دلیل تعداد کم رویدادهای گزارش‌شده، وجود داشت یا خیر (RR: 0.10؛ 95% CI؛ 0.01 تا 1.81؛ 93 شرکت‌کننده). به صورت روایی، این مطالعه تفاوتی را در پیامدهای شنوایی بین گروه‌ها گزارش نکرد. هیچ‌یک از مطالعات واردشده سایر پیامدهای اولیه یا ثانویه را گزارش نکردند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.