یازده مطالعه (1672 زن) معیارهای ورود را به مطالعه داشتند؛ نه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده و دو شبه-RCT. این مطالعات در ایالات متحده، کانادا، انگلیس، چین، نیوزلند، عراق و مصر انجام شدند. یکی از کارآزمایی‌های وارد شده شامل 1015 زن بود، تعداد شرکت‏‌کنندگان در تمام کارآزمایی‌های دیگر به‌طور قابل توجهی کمتر بود (مثلا 141 زن یا کمتر).

برخی از مطالعات دارای خطر بالای سوگیری انتخاب و ریزش بودند، و بسیاری از آنها اطلاعات کافی را برای قضاوت در مورد خطر سوگیری گزارش‌دهی نداشتند. به‌طور کلی، با توجه به حضور تعداد کم زنان در مطالعات و همچنین خطر سوگیری، قطعیت شواهد پائین تا بسیار پائین بودند.

دوز و نوع هپارین و آسپیرین بین مطالعات متفاوت بود. یک مطالعه آسپرین ‌تنها را با دارونما مقایسه کرد؛ هیچ مطالعه‌ای هپارین تنها را با دارونما مقایسه نکرده و هیچ کارآزمایی‌ای وجود نداشت که در طول بارداری، بازوی مقایسه کننده عدم درمان داشته باشد؛ پنج مطالعه اثربخشی هپارین (یا UFH یا LMWH) را در ترکیب با آسپیرین در مقایسه با آسپرین به تنهایی بررسی کردند؛ یک کارآزمایی LMWH را با آسپیرین مقایسه کرد؛ دو کارآزمایی ترکیبی را از LMWH و آسپیرین با ترکیب UFH به همراه آسپیرین مقایسه کردند؛ دو مطالعه ترکیبی را از دوزهای مختلف هپارین همراه با آسپرین ارزیابی کردند. تمام کارآزمایی‌ها از آسپرین با دوز کم استفاده کردند.

آسپیرین در برابر دارونما

ما مطمئن نیستیم که آسپرین در مقایسه با دارونما تاثیری بر تولد زنده داشته باشد (خطر نسبی (RR): 0.94؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.71 تا 1.25، یک کارآزمایی، 40 زن، شواهد با قطعیت بسیار پائین).

در مقایسه با دارونما، ما مطمئن نیستیم که آسپرین هرگونه تاثیری بر خطر پره‌اکلامپسی، از دست دادن بارداری، تولد زودرس یک نوزاد زنده، محدودیت رشد داخل رحمی یا عوارض جانبی در کودک داشته باشد. ما در مورد تاثیر آسپیرین بر بروز عوارض جانبی (خونریزی) در مادر در مقایسه با دارونما بسیار نامطمئن هستیم (RR: 1.29؛ 95% CI؛ 0.60 تا 2.77، 1 مطالعه، 40 زن). قطعیت شواهد در مورد این پیامدها بسیار پائین است، که دلیل آن به عدم دقت، تعداد اندک زنان درگیر و فواصل گسترده CI %95 و همچنین به وجود خطر سوگیری باز می‌گردد.

ترومبوآمبولی وریدی و ترومبوآمبولی شریانی در مطالعات وارد شده، گزارش نشدند.

هپارین به‌علاوه آسپرین در مقابل آسپرین به‌تنهایی

هپارین به‌علاوه آسپرین ممکن است تعداد تولدهای زنده را افزایش دهد (RR: 1.27؛ 95% CI؛ 1.09 تا 1.49، 5 مطالعه، 1295 زن، شواهد با قطعیت پائین).

در مقایسه با آسپیرین به‌تنهایی، ما مطمئن نیستیم که هپارین به‌علاوه آسپیرین هر گونه تاثیری بر خطر پره‌اکلامپسی، تولد زودرس یک نوزاد زنده یا محدودیت رشد داخل رحمی داشته باشد، که دلیل آن، خطر سوگیری و عدم دقت به دلیل تعداد اندک زنان وارد شده و فواصل گسترده CI %95 است. ما در مورد تاثیر آسپیرین به‌علاوه هپارین بر بروز عوارض جانبی (خونریزی) در مادر در مقایسه با ‌آسپیرین به‌تنهایی بسیار نامطمئن هستیم (RR: 1.65؛ 95% CI؛ 0.19 تا 14.03، 1 مطالعه، 31 زن).

هیچ زنی در گروه هپارین به‌علاوه آسپرین یا گروه آسپیرین به‌تنهایی، دچار ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین، واکنش‌های آلرژیک یا ترومبوآمبولی وریدی یا شریانی نشد. به‌طور مشابه، هیچ نوزادی ناهنجاری مادرزادی نداشت.

هپارین به‌علاوه آسپرین ممکن است خطر سقط را کاهش دهد (RR: 0.48؛ 95% CI؛ 0.32 تا 0.71، 5 مطالعه، 1295 زن، شواهد با قطعیت پائین).

هنگام مقایسه LMWH به‌علاوه آسپرین در مقابل آسپرین به تنهایی، RR ترکیبی برای تولد زنده معادل 1.20 بود (95% CI؛ 1.04 تا 1.38، 3 کارآزمایی، 1155 زن). هنگام مقایسه UFH به‌علاوه آسپرین در مقابل آسپرین به تنهایی، RR برای تولد زنده معادل 1.74 بود (95% CI؛ 1.28 تا 2.35، 2 کارآزمایی، 140 زن).