پیشینه
به نظر می‌رسد که سرپرستاران بخش نقش مهمی را در ایجاد شرایط کاری برای کارکنان خود و در نتیجه ارتقای سلامت و به‌زیستی آنها ایفا می‌کنند. برنامه‌های آموزشی برای بهبود مهارت‌های سرپرستاران بخش به منظور بهبود سلامت و به‌زیستی کارکنان خود، به‌طور گسترده‌ای استفاده می‌شود.
سوال مطالعه مروری
ما اثرات چهار نوع آموزش را برای سرپرستاران بخش بر استرس، غیبت از کار و به‌زیستی روانی کارکنان مورد بررسی قرار دادیم. ما اثرات آموزش را با هدف بهبود تعامل بین سرپرستاران بخش و کارکنان، چه خارج از محل کار یا در محل کار، ارزیابی کردیم. ما همچنین آموزش را با هدف بهبود قابلیت‌های سرپرستاران بخش برای طراحی محیط کار، خارج از محل کار یا در محل کار، ارزیابی کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما 25 مطالعه را وارد کردیم که 4 مورد از این مطالعات در انتظار ارزیابی هستند. 21 مطالعه‌ای که قابل تجزیه‌وتحلیل بودند در مجموع شامل 3479 کارمند بودند. شانزده مطالعه تعامل سرپرستاران بخش-کارکنان را، خارج از محل کار (9 مطالعه) یا در محل کار (7 مطالعه) آموزش دادند. پنج مطالعه طراحی محیط کار را، خارج از محل کار در 2 مطالعه و در محل کار در 3 مطالعه، آموزش دادند. 21 مطالعه، به مقایسه 23 مداخله با عدم آموزش، آموزش ساختگی یا آموزش‌های دیگر با مدت زمان‌های مختلف پیگیری پرداختند.
نتایج کلیدی
آموزش سرپرستار بخش در مقایسه با عدم آموزش، تاثیر قابل توجهی بر استرس (6 مطالعه) یا غیبت از کار (1 مطالعه) کارکنان ندارد. شواهد ناهمگونی وجود دارد که نشان می‌دهد آموزش سرپرستار بخش ممکن است در مقایسه با عدم آموزش، به‌زیستی کارکنان را بهبود ببخشد (2 مطالعه) یا تاثیری نداشته باشد (7 مطالعه). داده‌های دو مطالعه از دست رفتند، به همین دلیل قادر به محاسبه اثرات آموزش بر به‌زیستی کارکنان نبودیم.
آموزش سرپرستاران بخش در مقایسه با آموزش ساختگی، تاثیری بر استرس کارکنان (2 مطالعه) یا غیبت از کار (1 مطالعه) ندارد. داده‌های یک مطالعه از دست رفتند، به همین دلیل قادر به محاسبه اثرات آموزش بر به‌زیستی کارکنان نبودیم.
یک مطالعه که آموزش سرپرستاران بخش را در مقایسه با نوع دیگری از آموزش برای کاهش استرس کارکنان ارزیابی کرد، داده‌های کافی را برای محاسبه اثرات آن ارائه نکرد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد برای اکثر پیامدها به علت خطر سوگیری (bias) در مطالعات، نتایج ناهمگون، و اثرات مبهم، بسیار پایین بود. محققان باید کاستی مطالعات وارد شده را در این مرور در نظر بگیرند تا بتوانند در آینده مطالعاتی با طراحی خوب انجام دهند و به صورت مناسب گزارش کنند.
نتیجه‌گیری‌ها
به طور کلی، داده‌ها نشان می‌دهد که آموزش سرپرستاران بخش ممکن است منجر به کاهش سطح استرس و غیبت از کار، یا بهبود سطح به‌زیستی در کارکنان آنها نشود. اختلاف بین اجماع علمی آشکار و شواهد تجربی ممکن است به طراحی ضعیف مطالعه نسبت داده شود. برای روشن کردن این موضوع که آموزش سرپرستاران بخش بر استرس، غیبت از کار و به‌زیستی کارکنان تاثیر می‌گذارد یا خیر، مطالعاتی با کیفیت بالا مورد نیاز است.
بر اساس یک نمونه کوچک و ناهمگون از مطالعات کنترل‌شده مداخله‌ای و بر خلاف اجماع عمومی مبنی بر اینکه رفتار سرپرستاران بخش، سلامت و به‌زیستی کارکنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، شواهد ناهمگونی را پیدا کردیم که نشان می‌دهد آموزش سرپرستاران بخش ممکن است به‌زیستی کارکنان را در مقایسه با عدم مداخله بهبود ببخشد یا چنین تاثیری نداشته باشد. هیچ شواهدی مبنی بر تاثیر قابل توجه تمام انواع دیگر مداخلات و پیامدها وجود نداشت. با این حال، با توجه به کیفیت بسیار پایین تا متوسط شواهد پایه، در حال حاضر امکان نتیجه‌گیری‌های روشن وجود ندارد. برای شفاف‌سازی اثرات آموزش سرپرستاران بخش بر استرس، غیبت از کار و به‌زیستی کارکنان، مطالعاتی با طراحی خوب مورد نیاز است.
بسیاری از کارکنان از استرس مرتبط با کار رنج می‌برند و در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی، اسکلتی‌عضلانی، یا اختلالات روانی قرار دارند. در اتحادیه اروپا میزان شیوع استرس ناشی از کار حدود 22% تخمین زده می‌شود. در مورد اینکه استرس، غیبت از کار، و به‌زیستی کارکنان تحت تاثیر رفتار راهبر قرار می‌گیرد، اتفاق نظر وجود دارد. مرورهای موجود عمدتا شامل مطالعات مقطعی و غیرتجربی بوده و این موضوع ارزش اطلاعات مفید را برای استنباط روابط علیتی بین مداخلات راهبری و پیامدهای سلامت محدود کرده است.
ارزیابی تاثیر چهار نوع آموزش مدیریت منابع انسانی (HRM) برای سرپرستاران بخش بر استرس روانی، غیبت از کار و به‌زیستی کارکنان. ما آموزش را با هدف بهبود تعامل سرپرستار بخش-کارمند، چه آموزش خارج از محل کار یا در محل کار، و آموزش را با هدف بهبود توانایی سرپرستاران بخش در طراحی محیط کار، آموزش خارج از محل کار یا در محل کار، وارد کردیم.
در ماه می 2019، ما CENTRAL؛ MEDLINE؛ چهار بانک اطلاعاتی دیگر؛ و اکثر پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های مرتبط (ICTRP؛ TroPHI؛ ClinicalTrials.gov) را جست‌وجو کردیم. ما هیچ گونه محدودیت زبانی را اعمال نکردیم.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT)، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده خوشهای (cRCT)، مطالعات کنترل‌شده قبل و بعد (CBA) را با حداقل دو محل مداخله و کنترل وارد کردیم که تاثیر آموزش سرپرستار بخش را بر استرس سایکومنتال، غیبت از کار، و به‌زیستی کارکنان در شرایط طبیعی سازمان‌ها، با استفاده از ابزار اندازه‌گیری‌های معتبر مورد بررسی قرار دادند.
حداقل دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم خلاصه‌ها و مقالات متن کامل را غربالگری کرده، داده‌ها را استخراج، و خطر سوگیری (bias) مطالعات وارد شده را ارزیابی کردند. ما داده‌های مطالعه را از گروه‌های مداخله و کنترل، با توجه به مقایسه‌های مختلف، پیامدها، زمان پیگیری، طراحی‌های مطالعه و انواع مداخله تجزیه‌وتحلیل کردیم. در جایی که اقتضا می‌کرد، ما نتایج مطالعه را با استفاده از تفاوت میانگین استانداردشده (SMD) با 95% فواصل اطمینان ترکیب کردیم. ما کیفیت شواهد مربوط به هر پیامد را با استفاده از رویکرد GRADE ارزیابی کردیم.
ما 25 مطالعه را وارد کردیم که 4 مورد از این مطالعات در انتظار ارزیابی هستند. 21 مطالعه که قابل تجزیه‌وتحلیل بودند عبارت بودند از 1 RCT؛ 14 cRCT و 6 CBA با مجموع حداقل 3479 کارمند در گروه‌های مداخله و کنترل. ما 12 مطالعه را دارای خطر نامشخص سوگیری و 9 مطالعه باقی‌مانده را دارای خطر بالای سوگیری قضاوت کردیم. شانزده مطالعه بر بهبود تعامل سرپرستار بخش-کارمند متمرکز بود، در حالی که پنج مطالعه، بهبود طراحی محیط‌های کاری را با استفاده از آموزش سرپرستاران بخش هدف قرار دادند.
آموزش در مقابل عدم مداخله
ما شواهدی را با کیفیت بسیار پایین پیدا کردیم که نشان دادند آموزش سرپرستار بخش، سطح استرس (6 مطالعه) یا غیبت از کار (1 مطالعه) کارکنان را در مقایسه با عدم مداخله، صرف نظر از نوع مداخله یا پیگیری، کاهش نمی‌دهد. شواهدی ناهمگون و با کیفیت بسیار پایین وجود دارد که نشان می‌دهد آموزش سرپرستاران بخش در مقایسه با عدم مداخله ممکن است به‌زیستی کارکنان را بهبود ببخشد (2 مطالعه) یا تاثیری نداشته باشد (7 مطالعه). تاثیرات در دو مطالعه به دلیل داده‌های از دست رفته، قابل برآورد نیستند.
آموزش در برابر دارونما (placebo)
ما شواهدی را با کیفیت متوسط پیدا کردیم (2 مطالعه) که نشان می‌دهند آموزش خارج از شغل سرپرستاران بخش با هدف تعامل با کارکنان، سطح استرس کارکنان را بیش از آموزش دارونما در پیگیری میان‌مدت کاهش نمی‌دهد. ما در یک مطالعه، شواهدی را با کیفیت پایین پیدا کردیم که نشان می‌دهند آموزش سرپرستاران بخش در محل کار با هدف تعامل با کارکنان، غیبت از کار کارکنان را در پیگیری بلندمدت بیش از آموزش ساختگی کاهش نمی‌دهد. تاثیرات در یک مطالعه به دلیل داده‌های ناکافی قابل برآورد نبودند.
آموزش در مقابل آموزش دیگر
یک مطالعه، تاثیر آموزش خارج از شغل سرپرستاران بخش را با هدف تعامل با کارکنان بر سطح استرس کارکنان، با آموزش خارج از شغل ناظر با هدف شرایط کاری در پیگیری طولانی‌مدت مقایسه کرد اما به دلیل داده‌های ناکافی، اثرات قابل برآورد نبودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.