با استفاده از روش‌های جست‌وجو، شش مطالعه بالقوه واجد شرایط شناسایی شدند. دو مطالعه حذف شدند. چهار کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را وارد کردیم که در مجموع 599 زن را تصادفی‌سازی کردند (داده‌ها برای 595 زن در دسترس بودند).

دو کارآزمایی (283 زن) تاثیرات تزریق HAase را به ناحیه پرینه در مرحله دوم زایمان با تزریق دارونما مقایسه کردند، و هر دو در معرض خطر پائین سوگیری (bias) قرار داشتند. سه کارآزمایی (یک کارآزمایی سه بازویی دو بار آنالیز شد) (373 زن) تاثیرات تزریق HAase را به ناحیه پرینه در مرحله دوم زایمان با عدم مداخله مقایسه کردند، دو مورد از این سه کارآزمایی در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند. داده‌های حاصل از چهار کارآزمایی شامل 599 زن نشان دادند که تزریق HAase به ناحیه پرینه در مرحله دوم زایمان، بروز ترومای پرینه را در مقایسه با زنان گروه کنترل کاهش می‌دهد (میانگین خطر نسبی (RR): 0.69؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50 تا 0.95؛ Tau² = 0.08؛ I² = %82)، اما شواهد بارزی مبنی بر کاهش میزان بروز انجام اپیزیوتومی (میانگین RR؛ 0.74؛ 95% CI؛ 0.43 تا 1.29؛ Tau² = 0.17؛ I² = 66%)، پارگی‌های درجه اول و دوم پرینه (میانگین RR؛ 0.54؛ 95% CI؛ 0.38 تا 1.33؛ Tau² = 0.30؛ I² = 85%) و پارگی‌های درجه سوم و چهارم پرینه (RR: 0.12؛ 95% CI؛ 0.01 تا 2.13) وجود نداشت. داده‌های حاصل از دو کارآزمایی شامل 283 زن نشان دادند که هیچ شواهد بارزی مبنی بر کاهش میزان بروز ترومای پرینه (RR: 0.90؛ 95% CI؛ 0.77 تا 1.06؛ Tau² = 1.07؛ I² = 7%)، اپیزیوتومی (RR: 0.77؛ 95% CI؛ 0.32 تا 1.89؛ Tau² = 0.27؛ I² = 54%)، پارگی‌های درجه اول و دوم پرینه (RR: 1.08؛ 95% CI؛ 0.83 تا 1.40؛ Tau² = 1.11؛ I² = 10%) و پارگی‌های درجه سوم و چهارم پرینه (RR: 0.12؛ 95% CI؛ 0.01 تا 2.13) با تزریق HAase به ناحیه پرینه وجود نداشت. داده‌های سه کارآزمایی شامل 373 زن نشان دادند که تزریق HAase به ناحیه پرینه در مرحله دوم زایمان در مقایسه با عدم مداخله، میزان بروز ترومای پرینه را کاهش داد (RR: 0.61؛ 95% CI؛ 0.42 تا 0.88؛ Tau² = 0.08؛ I² = 78%)، اما تاثیر آشکاری بر میزان بروز اپیزیوتومی (RR: 0.79؛ 95% CI؛ 0.44 تا 1.42؛ Tau² = 0.16؛ I² = 70%) و پارگی‌های درجه اول و دوم پرینه (RR: 0.58؛ 95% CI؛ 0.31 تا 1.10؛ Tau² = 0.18؛ I² = 59%) نداشت. هیچ موردی از عارضه جانبی در کارآزمایی‌های واردشده گزارش نشد.

هیچ‌یک از کارآزمایی‌های واردشده، درد پرینه و دیگر پیامدهای ثانویه از پیش مشخص‌شده را گزارش نکردند: ترومای پرینه که نیاز به بخیه زدن دارد؛ هدررفت خون؛ دیسپارونی (dyspareunia)؛ بی‌اختیاری ادرار؛ بی‌اختیاری مدفوع؛ نرخ انجام زایمان با ابزار کمکی؛ رضایت زنان؛ نمره آپگار کمتر از هفت در پنج دقیقه و نیاز به پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان.