تعویض کامل مفصل ران (THR) یک پروسیجر ارتوپدی است که دهه‌هاست برای کاهش درد و بهبود عملکرد و کیفیت زندگی در افراد مبتلا به اختلالات شدید مفصل ران انجام می‌شود. این نوع جراحی هم از نظر عملکرد و هم از نظر ارزش اقتصادی، نتایج بسیار خوبی را نشان می‌دهد. در حالی که این جراحی بسیار موفقیت‌آمیز است، بیماران در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری ترومبوآمبولیک وریدی مانند ترومبوز ورید عمقی (DVT) و آمبولی ریه (PE) در دوره بلافاصله پس از جراحی هستند. دستگاه‌های فشرده‌سازی متناوب پنوماتیک (IPC) برای کاهش خطر چنین حوادثی استفاده می‌شوند. انواع بسیار مختلفی از دستگاه IPC با تنوع در طراحی آنها، از جمله سرعت و میزان فشرده‌سازی، وجود دارند. ما به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای بودیم که انواع مختلف دستگاه‌های IPC را برای پیشگیری از بروز ترومبوآمبولی وریدی در بیماران پس از THR مقایسه کردند. یک مطالعه را با 121 شرکت‌کننده پیدا کردیم که یک دستگاه فشرده‌سازی ران-ساق (calf-thigh) را با یک دستگاه فشرده‌سازی کف پا (plantar) مقایسه کرد. در سه هفته نخست پس از THR هیچ موردی از بروز DVT یا PE علامت‌دار در گروه فشرده‌سازی ساق-ران و گروه فشار بر کف پا مشاهده نشد. فشرده‌سازی پنوماتیک ساق-ران نسبت به فشرده‌سازی کف پا برای کاهش تورم ران یک هفته پس از جراحی موثرتر بود. تورم پس از جراحی در گروه پمپ ران-ساق زودتر از گروه پمپ کف پا کاهش یافت. با این حال، دیگر پیامدها مانند VTE بدون علامت و تشخیص داده شده با تصویربرداری تعیین نشدند و نمی‌توان نتیجه‌گیری قابل اعتمادی از این مطالعه منفرد با خطر بالای سوگیری گرفت. بنابراین پیشنهاد می‌کنیم که انجام تحقیقات اولیه بیشتری مورد نیاز است تا امکان انتخاب آگاهانه دستگاه IPC برای پیشگیری از بروز ترومبوآمبولی وریدی به دنبال THR فراهم شود.
شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای انتخاب آگاهانه دستگاه IPC به منظور پیشگیری از بروز ترومبوآمبولی وریدی (VTE) پس از تعویض کامل مفصل ران وجود ندارد. انجام تحقیقات بیشتر فوری مورد نیاز است، و در حالت ایده‌آل یک RCT چند مرکزی با طراحی مناسب شامل تعداد کافی شرکت‌کننده. پیامدهای مرتبط بالینی مانند مورتالیتی، بروز VTE بدون علامت و تشخیص داده شده با تصویربرداری و عوارض عمده باید در نظر گرفته شوند.
تعویض کامل مفصل ران (total hip replacement; THR) یک درمان موثر برای کاهش درد و بهبود عملکرد و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به اختلالات مفصل ران است. در حالی که این جراحی بسیار موفقیت‌آمیز است، ترومبوز ورید عمقی (deep vein thrombosis; DVT) و آمبولی ریه (pulmonary embolism; PE) از عوارض مهم پس از THR هستند. انواع مختلفی از دستگاه‌های فشرده‌سازی متناوب پنوماتیک (intermittent pneumatic compression; IPC) برای پیشگیری از بروز ترومبوز در بیماران مبتلا به THR استفاده شده‌اند. دستگاه‌های موجود در لباس‌های فشرده‌سازی، محل قرارگیری مثانه‌های هوا، الگوهای چرخه‌های فشار پمپ، پروفایل‌های فشرده‌سازی، طول چرخه، طول زمان باد کردن و زمان تخلیه، یا حالت دوچرخه‌سواری مانند دستگاه‌های دوچرخه‌سواری خودکار یا ثابت، متفاوت هستند. علی‌رغم استفاده گسترده از IPC برای درمان بیماری‌های شریانی و وریدی، اثربخشی نسبی انواع مختلف سیستم‌های IPC به عنوان پروفیلاکسی ترومبوز پس از THR هنوز نامشخص است.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) مقایسه‌ای دستگاه‌های IPC مختلف با توجه به پیشگیری از بروز ترومبوآمبولی وریدی در بیماران پس از انجام THR.
برای این به‌روزرسانی، هماهنگ‌کننده جست‌وجوی گروه بیماری‌های عروق محیطی در کاکرین به جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی (نوامبر 2014) و CENTRAL (شماره 10؛ 2014) پرداخت. بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی برای یافتن جزئیات مطالعات در حال انجام یا منتشرنشده جست‌وجو شدند. همچنین فهرست منابع مقالات مربوطه را بررسی کردیم. هیچ محدودیتی در مورد زبان یا وضعیت انتشار مقاله اعمال نشد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای ورود به این مرور واجد شرایط بودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را انتخاب، کارآزمایی‌های مرتبط را از نظر واجد شرایط بودن و کیفیت روش‌شناسی (methodology) بررسی، و داده‌ها را استخراج کردند. هرگونه اختلاف‌نظری از طریق بحث با نویسنده سوم مرور حل‌و‌فصل شد.
فقط یک مطالعه کنترل‌شده و شبه-تصادفی‌سازی شده با حضور 121 شرکت‌کننده در مطالعه که دو نوع دستگاه IPC را مقایسه کرد، معیارهای ورود را داشت. نویسندگان هیچ موردی را از DVT یا PE علامت‌دار در هر دو گروه فشرده‌سازی ساق-ران (calf-thigh) یا گروه فشرده‌سازی کف پا (plantar) در سه هفته اول پس از THR پیدا نکردند. فشرده‌سازی پنوماتیک ساق-ران نسبت به فشار وارده بر کف پا برای کاهش تورم ران در مراحل اولیه پس از جراحی موثرتر بود. قدرت شواهد در این مرور ضعیف است زیرا فقط یک کارآزمایی گنجانده شد که خطر بالای سوگیری (bias) داشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.