رشد باکتری در ادرار بدون هیچ شکایتی (باکتریوری بدون علامت) معمولا در زنان تا سن 60 سال، افراد مبتلا به دیابت و در افراد مسن تشخیص داده می‌شود. مشخص نیست که درمان آنتی‌بیوتیکی برای این وضعیت در بزرگسالان غیر باردار، مفید است یا خیر.
نه مطالعه با کیفیت متوسط تا بالا، شامل 1614 شرکت‌کننده بستری یا سرپایی وارد شدند، که افراد را برای دریافت آنتی‌بیوتیک یا دارونما (placebo)/عدم درمان برای درمان باکتریوری بدون علامت برای دوره‌های مختلف درمان و پیگیری، اختصاص دادند. شواهد تا فوریه 2015 به‌روز است. هیچ مزیت بالینی برای درمان آنتی‌بیوتیکی یافت نشد. آنتی‌بیوتیک‌ها نسبت به عدم درمان، رشد باکتری‌ها را در تعداد بیشتری از شرکت‌کنندگان ریشه‌کن کردند، اما به قیمت بروز عوارض جانبی بیشتر.
هیچ تفاوتی میان آنتی‌بیوتیک‌ها در مقابل عدم درمان برای باکتریوری بدون علامت، در ایجاد UTI علامت‌دار، عوارض یا مرگ‌ومیر، مشاهده نشد. آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان باکتریولوژیکی برتر از عدم درمان بودند، اما با عوارض جانبی بسیار بیشتر. در مطالعات ارائه شده در این مرور، هیچ مزیت بالینی از درمان باکتریوری بدون علامت به دست نیامد.
باکتریوری بدون علامت (asymptomatic bacteriuria) معمولا در زنان بالای 60 سال، بیماران دیابتی، و افراد مسن تشخیص داده می‌شود. مزایای درمان آنتی‌بیوتیکی برای این وضعیت بحث‌برانگیز است.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) درمان آنتی‌بیوتیکی برای باکتریوری بدون علامت در بزرگسالان. اهداف ویژه عبارت بودند از ارزیابی 1) اثربخشی آنتی‌بیوتیک‌ها برای پیشگیری از ایجاد UTI علامت‌دار، عوارض مربوط به UTI، مورتالیتی کلی، مورتالیتی ناشی از UTI، و رفع باکتریوری؛ 2) ایجاد مقاومت در برابر درمان آنتی‌بیوتیکی با مقایسه مقاومت باکتری‌های رشد یافته در ادرار پیش از و پس از درمان؛ و 3) فراوانی عوارض جانبی.
از طریق برقراری ارتباط با هماهنگ‌کننده جست‌وجوی کارآزمایی‌ها و با استفاده از واژگان و اصطلاحات جست‌وجوی مرتبط با این مرور، پایگاه ثبت تخصصی گروه کلیه در کاکرین را تا تاریخ 24 فوریه 2015 جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه-RCTهایی وارد شدند که آنتی‌بیوتیک‌ها را با دارونما (placebo) یا عدم درمان در مدیریت بالینی باکتریوری بدون علامت در بزرگسالان مقایسه کردند. پیامدهای مورد نظر عبارت بودند از: ایجاد عفونت دستگاه ادراری (urinary tract infection; UTI) علامت‌دار، عوارض، مرگ‌ومیر، هر گونه عارضه جانبی، ایجاد مقاومت آنتی‌بیوتیکی، درمان از نظر باکتریولوژیکی، و کاهش عملکرد کلیه.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم، داده‌ها را استخراج و کیفیت مطالعه را ارزیابی کردند. تجزیه‌وتحلیل‌های آماری با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random effects model) انجام شده و نتایج به صورت خطر نسبی (RR) با 95% فواصل اطمینان (CI) بیان شدند.
نه مطالعه (1614 شرکت‌کننده) را در این مرور وارد کردیم. UTI علامت‌دار (RR: 1.11؛ 95% CI؛ 0.51 تا 2.43)، عوارض (RR: 0.78؛ 95% CI؛ 0. 35 تا 1.74)، و مرگ‌ومیر (RR: 0.99؛ 95% CI؛ 0.70 تا 1.41) میان بازوهای دارونما و آنتی‌بیوتیک یا عدم درمان مشابه بودند. آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان قطعی از نظر باکتریولوژیکی موثرتر بودند (RR: 2.67؛ 95% CI؛ 1.85 تا 3.85) اما عوارض جانبی بیشتری نیز در این گروه ایجاد شدند (RR: 3.77؛ 95% CI؛ 1.40 تا 10.15). هیچ کاهشی در عملکرد کلیه در مطالعات مشاهده نشد؛ در مورد ظهور سویه‌های مقاوم پس از درمان ضد میکروبی، حداقل داده‌ها در دسترس بود.
مطالعات وارد شده با کیفیت متوسط و بالا بودند، از درمان‌های مختلف برای دوره‌های مختلف درمان و پیگیری، و از جمعیت‌های مختلف استفاده کردند، اما به نظر نمی‌رسید که این موارد تاثیری بر نتایج مرور داشته باشند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.