زخم پپتیک سوراخ‌شده (perforated peptic ulcer) را می‌توان با استفاده از جراحی باز یا لاپاروسکوپی ترمیم کرد، یک روش جراحی کم‌تهاجمی که گاهی به عنوان جراحی «سوراخ کلید (keyhole)» شناخته می‌شود. سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده شناسایی شدند که این دو روش را با هم مقایسه کردند. این کارآزمایی‌ها شامل بیماران مشکوک به زخم پپتیک سوراخ‌شده بودند که در جراحی تایید شد. هر دو ترمیم جراحی لاپاروسکوپی و باز با پچ امنتوم (omentum patch) یا فیبرین سیلانت (fibrin sealant) انجام شد. پیامدهای اولیه ارزیابی شده، عوارض سپتیک شکمی و خارج شکمی بودند. پیامدهای ثانویه ارزیابی‌شده عبارت بودند از مرگ‌ومیر، طول مدت جراحی و مدت بستری در بیمارستان. سطح کیفیت کارآزمایی‌ها متغیر بود. تفاوت آماری معنی‌داری در عوارض سپتیک شکمی میان ترمیم لاپاروسکوپی و ترمیم باز زخم پپتیک سوراخ‌شده وجود نداشت. انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بیشتری برای تایید چنین فرضیه‌ای مورد نیاز است که منحنی یادگیری طولانی را برای جراحان شرکت‌کننده تضمین می‌کند.
این مرور نشان می‌دهد که وقتی از جراحی لاپاروسکوپی برای ترمیم زخم پپتیک سوراخ‌شده استفاده می‌شود، ممکن است کاهش عوارض سپتیک شکمی دیده شود. با این حال، برای تایید چنین فرضیه‌ای، لازم است کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بیشتری با تعداد بیشتری از بیماران انجام شده، و منحنی یادگیری طولانی را برای جراحان شرکت‌کننده تضمین کند. با اطلاعات ارائه‌شده، می‌توان گفت که نتایج جراحی لاپاروسکوپی از نظر بالینی با نتایج جراحی باز تفاوتی ندارند.
زخم پپتیک سوراخ‌شده (perforated peptic ulcer) یک بیماری شایع شکمی است که با جراحی درمان می‌شود. توسعه جراحی لاپاروسکوپی روش درمان چنین موارد اورژانسی جراحی شکم را تغییر داده است. نتایج برخی از کارآزمایی‌های بالینی نشان می‌دهند که جراحی لاپاروسکوپی می‌تواند استراتژی بهتری نسبت به جراحی باز در ترمیم زخم پپتیک سوراخ‌شده باشد، اما شواهد قویا موافق یا مخالف این مداخله نیستند.
اندازه‌گیری تاثیر درمان جراحی لاپاروسکوپی در مقابل درمان جراحی باز در بیمارانی با تشخیص زخم پپتیک سوراخ‌شده در رابطه با عوارض سپتیک شکمی، عفونت زخم جراحی، عوارض خارج شکمی، مدت زمان بستری در بیمارستان و هزینه‌های مستقیم.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) را در کتابخانه کاکرین (2004، شماره 2)، PubMed/MEDLINE (1966 تا جولای 2004)، EMBASE (1985 تا نوامبر 2004) و LILACS (1988 تا نوامبر 2004)، همچنین فهرست منابع مقالات مرتبط را جست‌وجو کردیم. جست‌وجوها در تمام بانک‌های اطلاعاتی در دسامبر 2009 و ژانویه 2012 به‌روز شدند. جست‌وجوی خود را به مقالات انگلیسی‌زبان محدود نکردیم.
کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده که به مقایسه جراحی لاپاروسکوپی با جراحی باز برای ترمیم زخم پپتیک سوراخ‌شده با استفاده از هر روش مکانیکی بستن زخم (بخیه، پچ اومنتال (omental patch) یا فیبرین سیلانت (fibrin sealant)) پرداختند.
معیارهای پیامد اولیه شامل نسبتی از عوارض سپتیک و دیگر عوارض شکمی (عفونت محل جراحی، نشت بخیه، آبسه داخل شکمی، ایلئوس پس از جراحی) و عوارض خارج شکمی (ریوی) بودند. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از مرگ‌ومیر، زمان بازگشت به رژیم غذایی عادی، زمان سپری‌شده تا آسپیراسیون نازوگاستریک، طول مدت بستری در بیمارستان و هزینه‌ها. پیامدها با استفاده از نسبت‌های شانس (ORs) و 95% فاصله اطمینان (CIs)، با بهره‌گیری از مدل اثر ثابت (fixed-effect model)، خلاصه شدند.
ما سه کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده را با کیفیت قابل قبول وارد کردیم. هیچ تفاوت آماری معنی‌داری میان جراحی لاپاروسکوپی و جراحی باز در نسبتی از عوارض سپتیک شکمی (OR: 0.66؛ 95% CI؛ 0.30 تا 1.47)، عوارض ریوی (OR: 0.52؛ 95% CI؛ 0.08 تا 3.55) یا تعداد عوارض شکمی (OR: 0.60؛ 95% CI؛ 0.32 تا 1.15) پیدا نکردیم. ناهمگونی (heterogeneity) برای عوارض ریوی و طول مدت جراحی معنی‌دار بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.