ما 12 کارآزمایی را در این مرور وارد کردیم (3617 زن و 3628 نوزاد). از نظر پیامدهای اولیه هیچ تفاوت آشکاری میان زایمان زودرس و مدیریت انتظاری در این موارد وجود نداشت: سپسیس نوزادی (خطر نسبی (RR): 0.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.66 تا 1.30؛ 12 کارآزمایی، 3628 کودک، درجه شواهد متوسط) یا عفونت نوزادی ثابت شده با کشت خون مثبت (RR: 1.24؛ 95% CI؛ 0.70 تا 2.21؛ هفت کارآزمایی، 2925 کودک). با این حال زایمان زودرس، بروز سندرم زجر تنفسی (respiratory distress syndrome; RDS) را بالا برد (RR: 1.26؛ 95% CI؛ 1.05 تا 1.53؛ 12 کارآزمایی، 3622 کودک، درجه شواهد بالا). هم‌چنین زایمان زودرس با افزایش نرخ زایمان سزارین همراه بود (RR: 1.26؛ 95% CI؛ 1.11 تا 1.44؛ 12 کارآزمایی، 3620 زن، درجه شواهد بالا)

ارزیابی پیامدهای ثانویه پری‌ناتال تفاوت‌های آشکاری را از نظر مورتالیتی کلی پری‌ناتال (RR: 1.76؛ 95% CI؛ 0.89 تا 3.50؛ 11 کارآزمایی، 3319 کودک) یا مرگ‌ومیرهای داخل رحمی (RR: 0.45؛ 95% CI؛ 0.13 تا 1.57؛ 11 کارآزمایی، 3321 کودک) با زایمان زودرس در مقایسه با مدیریت انتظاری نشان نداد. با این حال زایمان زودرس با نرخ بالاتری از مرگ‌ومیر نوزادی (RR: 2.55؛ 95% CI؛ 1.17 تا 5.56؛ 11 کارآزمایی، 3316 کودک) و نیاز به ونتیلاسیون (RR: 1.27؛ 95% CI؛ 1.02 تا 1.58؛ هفت کارآزمایی، 2895 کودک) همراه بود. نوزادان زنانی که به صورت تصادفی در گروه زایمان زودرس قرار داشتند، نسبت به نوزادانی که در گروه مدیریت انتظاری قرار گرفته بودند در سن بارداری پائین‌تری متولد شدند (تفاوت میانگین (MD): 0.48- هفته؛ 95% CI؛ 0.57- تا 0.39-؛ هشت کارآزمایی، 3139 کودک). احتمال بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان در نوزادانی که به طور تصادفی‌سازی شده در گروه زایمان زودرس قرار گرفته بودند، بیشتر بود (RR: 1.16؛ 95% CI؛ 1.08 تا 1.24؛ چهار کارآزمایی، 2691 کودک، درجه شواهد متوسط).

در ارزیابی پیامدهای ثانویه مادر مشخص شد که زایمان زودرس با کاهش نرخ کوریوآمنیونیت (chorioamnionitis)؛ (RR: 0.50؛ 95% CI؛ 0.26 تا 0.95؛ هشت کارآزمایی، 1358 زن، درجه شواهد متوسط) و افزایش آندومتریت (endometritis)؛ (RR: 1.61؛ 95% CI؛ 1.00 تا 2.59؛ هفت کارآزمایی، 2980 زن) همراه است. همانطور که انتظار می‌رفت به دلیل وجود مداخله، زنانی که به طور تصادفی در گروه زایمان زودرس قرار گرفته بودند شانس بالاتری از القای زایمان (induction of labor) داشتند (RR: 2.18؛ 95% CI؛ 2.01 تا 2.36؛ چهار کارآزمایی، 2691 زن). در زنانی که به طور تصادفی در گروه زایمان زودرس قرار گرفته بودند مدت زمان بستری در بیمارستان پائین‌تر بود (MD: -1.75 روز؛ 95% CI؛ 2.45- تا 1.05-؛ شش کارآزمایی، 2848 زن، درجه شواهد متوسط).

تجزیه‌وتحلیل زیر-گروه، بهبود پیامدهای مادری و نوزادی را در مدیریت انتظاری در زنان با سن بارداری بیش از 34 هفته خصوصا در مورد عفونت مادری و RDS نشان داد. استفاده از آنتی‌بیوتیک پروفیلاکتیک در کاهش عفونت مادری در زنان تصادفی‌سازی شده در گروه مدیریت انتظاری موثر بود.

به طور کلی ارزیابی ما از این 12 کارآزمایی از نظر خطر سوگیری (bias)، نامشخص یا پائین بود. برخی مطالعات فاقد یک توصیف کافی از روش مطالعه بودند و در نتیجه خطر سوگیری نامشخص بود. در پنج مطالعه یک و/یا دو حوزه وجود داشت که خطر سوگیری در آنها بالا بود. رویکرد GRADE نشان داد که کیفیت شواهد در تمام پیامدهای بحرانی (critical) متوسط تا بالا بود.