جراحی، رادیوتراپی یا گاهی اوقات هر دو، بهترین درمان‌ها برای سرطان دهانه رحم پیشرفته موضعی بودند. این سرطانی است که فراتر از دهانه رحم به بافت‌های اطراف، مانند واژن، کناره‌های لگن یا غدد لنفاوی مجاور، گسترش یافته است. انتخاب دقیق درمان بستگی به اندازه و محل تومور و ترجیحات زن و پزشک وی دارد.
امروزه، برای زنان مبتلا به این نوع سرطان می‌توان همزمان شیمی‌درمانی (درمان دارویی) و رادیوتراپی (اشعه ایکس که سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد) را تجویز کرد، یا ممکن است جراحی (برای برداشتن رحم)، همچنین شیمی‌درمانی و پرتودرمانی ترکیبی را ارائه داد. با این حال، انجام شیمی‌درمانی پیش از این درمان‌ها (شیمی‌درمانی نئوادجوانت (neoadjuvant chemotherapy)) ممکن است مزایای مشابهی داشته باشد، اما با عوارض جانبی کمتر نسبت به درمان همزمان.
هدف این مرور، ارزیابی مزایا و خطرات انجام شیمی‌درمانی پیش از جراحی، پیش از رادیوتراپی یا پیش از هر دو درمان بود.
اولین مقایسه، بر اساس نتایج 18 کارآزمایی و 2074 زن بود. زنانی که شیمی‌درمانی را پیش از رادیوتراپی با فاصله بیش از دو هفته یا با دوز کمتر سیس‌پلاتین دریافت کردند، طول عمری به اندازه کسانی که فقط با رادیوتراپی درمان شدند، نداشتند. با این حال، زنانی که شیمی‌درمانی را پیش از رادیوتراپی با فاصله کمتر از دو هفته یا با دوز شدیدتر سیس‌پلاتین دریافت کردند، به نظر می‌رسید بیشتر از آنهایی که فقط با رادیوتراپی درمان شدند، عمر کردند. این نتایج دوم بر اساس داده‌های کمتری بوده و چندان قانع‌کننده نیستند. عوارض جانبی بسیار کمی رخ دادند که مدت‌ها پس از درمان ادامه پیدا کردند و به نظر می‌رسید که ارتباطی با تجویز شیمی‌درمانی نداشتند.
مقایسه دوم بر اساس داده‌های 5 کارآزمایی و 872 زن بود. به نظر می‌رسید زنانی که پیش از جراحی، شیمی‌درمانی دریافت کردند، نسبت به زنانی که فقط تحت رادیوتراپی قرار گرفتند، عمر بیشتری داشتند. با این حال، داده‌های کمی وجود داشتند، تفاوت‌هایی میان نتایج کارآزمایی‌ها دیده شد، و از دیگر درمان‌ها نیز استفاده شد. بنابراین، مشخص نیست که این مزیت به دلایلی غیر از شیمی‌درمانی بوده یا خیر.
ارزیابی بیشتر شیمی‌درمانی نئوادجوانت در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده مورد نیاز است. مقایسه آن با ترکیب شیمی‌درمانی و پرتودرمانی یا حتی استفاده از شیمی‌درمانی نئوادجوانت همراه با ترکیب شیمی‌درمانی و پرتودرمانی ممکن است ارزشمند باشد.
به نظر می‌رسد طول دوره درمان و شدت دوز شیمی‌درمانی نئوادجوانت مبتنی بر سیس‌پلاتین تاثیر مهمی بر فایده یا عدم مزیت آن برای زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم پیشرفته موضعی داشته و باید بیشتر بررسی شود. به دست آوردن IPD بیشتر ممکن است قدرت این نتیجه‌گیری‌ها را بهبود بخشد.
تاثیر شیمی‌درمانی نئوادجوانت (neoadjuvant chemotherapy) در درمان سرطان دهانه رحم پیشرفته به صورت موضعی، نامشخص است.
این مرور از داده‌های فردی بیمار (individual patient data; IPD) با هدف ارزیابی تاثیر موارد زیر انجام شد:
شیمی‌درمانی نئوادجوانت به دنبال رادیکال رادیوتراپی در مقایسه با همان رادیوتراپی؛ و
شیمی‌درمانی نئوادجوانت به دنبال جراحی در مقایسه با رادیکال رادیوتراپی.
جست‌وجوها در پایگاه‌های ثبت کارآزمایی Medline؛ CancerLit، با جست‌وجوی دستی در خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و تماس با محققان کارآزمایی‌های مربوطه، تکمیل شدند. جست‌وجوها تا فوریه 2006 به‌روز شده‌اند.
کارآزمایی‌ها می‌بایست به درستی تصادفی‌سازی شده و شامل بیماران مبتلا به سرطان دهانه رحم پیشرفته موضعی بودند که شیمی‌درمانی نئوادجوانت را پیش از رادیوتراپی یا جراحی (یا هر دو) دریافت کرده بودند.
داده‌های به‌روز‌شده کارآزمایی‌ها را از همه بیماران تصادفی‌سازی شده از همه کارآزمایی‌ها مرتبط، جمع‌آوری، تایید و مجددا آنالیز کردیم. شخص مسوول کارآزمایی، به مشکلات رسیدگی کرده و داده‌های نهایی را تایید کرد. مقایسه‌های درمان 1 و 2 به‌طور جداگانه مورد آنالیز قرار گرفتند. برای همه پیامدها، نسبت‌های خطر (hazard ratio) کلی را با استفاده از مدل اثر ثابت (fixed-effect model) به دست آوردیم. آنالیز‌هایی را از قبل مشخص کردیم که کارآزمایی‌ها را بر اساس جنبه‌های مهم طراحی کرده و بیماران را بر اساس ویژگی‌های تومورشان گروه‌بندی کردند، تا ارزیابی کنیم که ممکن است شیمی‌درمانی نئوادجوانت را تحت تاثیر قرار دهند یا خیر.
برای اولین مقایسه، داده‌هایی را از 18 کارآزمایی و 2074 بیمار به دست آوردیم. با در نظر گرفتن این کارآزمایی‌ها با هم، سطح بالایی از ناهمگونی آماری (statistical heterogeneity) وجود داشت که مقدار قابل توجهی از آن با آنالیزهای گروه‌های کارآزمایی توضیح داده شدند. کارآزمایی‌هایی با طول دوره چرخه شیمی‌درمانی کوتاه‌تر از 14 روز (HR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.69 تا 1.00، p = 0.046) یا شدت دوز سیس‌پلاتین (cisplatin) بیشتر از 25 میلی‌گرم/متر 2 در هفته (HR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.78 تا 1.05؛ p = 0.20)، تمایل به نشان دادن مزیت شیمی‌درمانی نئوادجوانت بر بقای بیمار داشتند. در مقابل، کارآزمایی‌هایی با طول دوره چرخه درمان بیش از 14 روز (HR: 1.25؛ 95% CI؛ 1.07 تا 1.46، p = 0.005) یا شدت دوز سیس‌پلاتین کمتر از 25 میلی‌گرم/متر 2 در هفته (HR: 1.35؛ 95% CI؛ 1.11 تا 1.14، p = 0.002)، تاثیر مضر شیمی‌درمانی نئوادجوانت را بر بقای بیمار نشان دادند. در مقایسه دوم، داده‌های 5 کارآزمایی و 872 بیمار به دست آمدند. نتایج ترکیبی (HR: 0.65؛ 95% CI؛ 0.53 تا 0.80؛ p = 0.0004) نشان‌دهنده کاهش بسیار زیاد در خطر مرگ‌ومیر با شیمی‌درمانی نئوادجوانت بود، اما با ناهمگونی در طراحی و نتایج همراهی داشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.