این مرور در مجموع شامل 42 کارآزمایی است، 40 مورد از این کارآزمایی‌ها داده‌های مربوط به 4240 شرکت‌کننده را ارائه کردند.

بیست مطالعه، شامل 1918 زن، کلیندامایسین (clindamycin) را به همراه یک آمینوگلیکوزید (aminoglycoside) (جنتامایسین (gentamicin) برای همه مطالعات به جز مطالعه‌ای که از توبرامایسین (tobramycin) استفاده کرد) با رژیم درمانی دیگری مقایسه کردند.

هنگام ارزیابی زیرگروه‌های واحد از دیگر رژیم‌های آنتی‌بیوتیکی (مانند سفالوسپورین‌ها (cephalosporins)، مونوباکتام‌ها (monobactams)، پنی‌سیلین‌ها (penicillins) و کینولون‌ها (quinolones))، موارد کمتری از شکست درمان در افرادی که با کلیندامایسین به علاوه یک آمینوگلیکوزید درمان شدند در مقایسه با افرادی که با سفالوسپورین‌ها (RR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.49 تا 0.99؛ 872 شرکت‌کننده؛ 8 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین ) یا پنی‌سیلین‌ها (RR: 0.65؛ 95% CI؛ 0.46 تا 0.90؛ 689 شرکت‌کننده؛ 7 مطالعه، شواهد با کیفیت پائین ) درمان شدند، مشاهده شد. برای دیگر زیرگروه‌ها در آنالیزهای اولیه، تفاوت‌ها معنی‌دار نبود. عفونت زخم در افرادی که با کلیندامایسین به علاوه آمینوگلیکوزید در برابر سفالوسپورین‌ها درمان شدند، به‌طور قابل توجهی کمتر رخ داد (RR: 0.53؛ 95% CI؛ 0.30 تا 0.93؛ 500 شرکت‌کننده؛ 4 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین ). به‌طور مشابه، شکست درمان در افراد تحت درمان با جنتامایسین/پنی‌سیلین در مقایسه با افرادی که با جنتامایسین/کلیندامایسین درمان شدند، بیشتر دیده شد (RR: 2.57؛ 95% CI؛ 1.48 تا 4.46؛ 200 شرکت‌کننده، 1 مطالعه).

در صورت استفاده از عاملی با نیمه عمر (مدت زمانی که طول می‌کشد تا دارو از بدن دفع شود) طولانی‌تر که کمتر تجویز می‌شوند، در مقایسه با استفاده از سفوکسیتین (cefoxitin)، شکست درمان کمتر رخ داد (RR: 0.61؛ 95% CI؛ 0.40 تا 0.92؛ 484 شرکت‌کننده، 2 مطالعه). شکست درمان (RR: 1.94؛ 95% CI؛ 1.38 تا 2.72؛ 774 شرکت‌کننده، 7 مطالعه) و عفونت زخم (RR: 1.88؛ 95% CI؛ 1.17 تا 3.02؛ 740 شرکت‌کننده، 6 مطالعه) در افرادی که با یک رژیم درمانی با فعالیت ضعیف علیه باکتری‌های بی‌هوازی مقاوم به پنی‌سیلین درمان شدند، در مقایسه با افرادی که با یک رژیم درمانی با فعالیت خوب علیه باکتری‌های بی‌هوازی مقاوم به پنی‌سیلین درمان شدند، بیشتر بود. دوز یک بار در روز، با طول مدت بستری کوتاه‌تر در بیمارستان همراه بود (MD: -0.73؛ 95% CI؛ 1.27- تا 0.20-؛ 322 شرکت‌کننده، 3 مطالعه).

هیچ تفاوتی میان گروه‌ها از نظر عوارض شدید وجود نداشت و هیچ یک از کارآزمایی‌ها مرگ‌ومیر مادر را گزارش نکردند.

با توجه به پیامدهای ثانویه، سه مطالعه که ادامه درمان را با آنتی‌بیوتیک خوراکی پس از درمان داخل وریدی، با عدم درمان خوراکی مقایسه کردند، هیچ تفاوتی را در اندومتریت عودکننده یا دیگر پیامدها پیدا نکردند. هیچ تفاوتی میان گروه‌ها از نظر پیامدهای واکنش‌های آلرژیک وجود نداشت.

خطر کلی سوگیری در اکثر مطالعات نامشخص بود. کیفیت شواهد با استفاده از روش درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) در مقایسه کلیندامایسین و یک آمینوگلیکوزید با رژیم دیگر (در مقایسه با سفالوسپورین‌ها یا پنی‌سیلین‌ها) برای شکست درمان، عوارض شدید، عفونت زخم و واکنش آلرژیک، در سطح پائین تا بسیار پائین بود.