پیامهای کلیدی
-
زمانی که میزان هدررفت خون با جمعآوری خون و وزن کردن اسفنجهای جراحی اندازهگیری میشود، یا زمانی که پزشک میزان آن را تخمین میزنند، داروی لختهکننده ترانکسامیک اسید (TXA) که هنگام زایمان سزارین تجویز میشود، از خونریزی شدید پیشگیری نمیکند. اگر میزان هدررفت خون با استفاده از نسبت گلبولهای قرمز خون قبل و پس از زایمان سزارین محاسبه شود، احتمالا کاهش جزئی در خونریزی شدید وجود دارد.
-
TXA احتمالا تفاوتی را در تعداد زنانی که برای کنترل خونریزی شدید نیاز به درمان بیشتری دارند، ایجاد نمیکند.
-
تاثیر TXA بر عوارض جانبی نامشخص است.
موضوع چیست؟
خونریزی شدید پس از زایمان (postpartum haemorrhage) یک عارضه شایع و گاهی تهدیدکننده زندگی است. اکثر زنان پس از زایمان واژینال یا سزارین داروهایی را دریافت میکنند که برای پیشگیری از خونریزی پس از زایمان، رحم را به انقباض وامیدارد (uterotonics). ترانکسامیک اسید (TXA) دارویی است که برای کاهش از دست دادن خون در جراحی و بیماریهای مرتبط با افزایش خونریزی استفاده میشود. این دارو با کمک به پیشگیری از تجزیه لختههای خون، عمل میکند. اگر مادری پس از زایمان خونریزی شدید داشته باشد، TXA کمک میکند خون کمتری را از دست دهد. ما نمیدانیم که TXA چه کمکی به پیشگیری از خونریزی شدید پس از زایمان سزارین خواهد کرد.
ما به دنبال چه یافتهای بودیم؟
ما خواستیم بدانیم که TXA باعث شد زنان کمتری دچار خونریزی شدید پس از زایمان سزارین شوند یا خیر. ما همچنین خواستیم بدانیم دریافت TXA در طول جراحی با عوارض جانبی همراه بود یا خیر.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
ما به دنبال همه مطالعاتی بودیم که به این سوال پرداخته بودند، و آنها را انتخاب کردیم. ما از یکچک لیست استفاده کردیم تا مطمئن شویم که فقط مطالعاتی را گنجاندهایم که میتوانیم به آنها اعتماد کنیم. پیش از مقایسه و جمعبندی نتایج مطالعات، در مورد کیفیت آنها قضاوت کردیم. در نهایت، اعتماد خود را به یافتهها ارزیابی کردیم.
چرا این موضوع مهم است؟
ما باید بدانیم که TXA که هنگام زایمان سزارین برای زنان تجویز میشود، در پیشگیری از خونریزی شدید پس از زایمان موثر است یا خیر. اگر TXA موثر باشد، میتواند از دست دادن بیش از حد خون، استفاده از درمانهای بیشتر و احتمالا عوارض ناشی از خونریزی شدید و مرگومیر را کاهش دهد.
ما به چه نتایجی رسیدیم؟
ما شش مطالعه را با مجموع 15,981 زن شناسایی کردیم که به بررسی تاثیرات TXA پیشگیرانه پرداختند. ما متوجه شدیم که TXA در مقایسه با دارونما (placebo) (درمان ساختگی) در خونریزی شدید پس از زایمان، زمانی که از دست دادن خون با جمعآوری خون و وزن اسفنجهای جراحی اندازهگیری میشود، یا زمانی که پزشک میزان از دست دادن خون را تخمین میزنند، تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را ایجاد میکند. هنگامی که از دست دادن خون با استفاده از نسبت گلبولهای قرمز خون قبل و پس از زایمان سزارین محاسبه میشود، TXA احتمالا منجر به کاهش جزئی در خونریزی شدید خواهد شد. ما در مورد تاثیر TXA بر مرگ مادر بسیار نامطمئن هستیم، و هیچ شواهدی در مورد تاثیر TXA بر زنانی که به بیماریهای جدی مبتلا میشوند، وجود ندارد.
این احتمال وجود دارد که TXA هیچ تاثیری بر نیاز به تزریق خون نداشته باشد و تفاوتی را در مورد نیاز به درمان جراحی بیشتر ایجاد نکند. ما در مورد تاثیر TXA بر لخته شدن خون بسیار نامطمئن هستیم. TXA تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را در نیاز زنان به داروهای بیشتر برای کمک به انقباض رحم ایجاد میکند، و ما در مورد تاثیر TXA بر نیاز به خارج کردن رحم با جراحی بسیار نامطمئن هستیم. به نظر نمیرسد تفاوتی میان گروهها در رضایت مادر وجود داشته باشد، و شواهدی در مورد تاثیرات TXA بر شیردهی وجود ندارد.
محدودیتهای شواهد چه هستند؟
بیشتر مطالعات شامل زنانی بودند که در معرض خطر کم خونریزی شدید پس از زایمان قرار داشتند، که از هرگونه نتیجهگیری در مورد زنانی که در معرض خطر خونریزی شدید پس از زایمان بودند، ممانعت کرد. در طول کارآزماییها، تعداد کمی از زنان دچار عوارض جانبی شدند؛ با این حال، ما نمیتوانیم مطمئن باشیم که این مورد در دنیای واقعی نیز صحت داشته باشد.
این یافتهها به چه معنا هستند؟
ما تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را در تعداد زنان دچار خونریزی شدید پس از زایمان یافتیم که TXA را به صورت پیشگیرانه در طول زایمان سزارین دریافت کردند، و در مورد تاثیر TXA بر مرگومیر، لخته شدن خون و برداشتن رحم با جراحی بسیار نامطمئن هستیم. از آنجایی که این موارد، تاثیرات آسیبرسان هستند، پزشکان باید مزایا و مضرات بالقوه درمان روتین با TXA را در طول زایمان سزارین در نظر بگیرند.
به نظر نمیرسد تفاوتی در تعداد زنانی وجود داشته باشد که پس از دریافت TXA به درمان بیشتر برای خونریزی شدید نیاز دارند.
تجویز پیشگیرانه TXA برای هر مادری حین زایمان سزارین، یک تصمیم جدی با کاربردهای فراوان است. ما باید پیامدهای از دست دادن خون، همچنین نرخ نسبتا پائین بیماریهای جدی را پس از خونریزی پس از زایمان و عدم اطمینان در مورد اثرات ناخواسته جدی، بسنجیم.
شواهد تا چه زمانی بهروز است؟
شواهد تا 20 فوریه 2024 بهروز است.
استفاده از TXA پیشگیرانه علاوه بر مراقبتهای استاندارد در طول زایمان سزارین منجر به تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در تخمین میزان هدررفت خون ≥ 1000 میلیلیتر شده و احتمالا منجر به کاهش جزئی در هدررفت خون محاسبهشده ≥ 1000 میلیلیتر در مقایسه با دارونما میشود.
هیچ دادهای برای عوارض شدید ناشی از PPH وجود نداشت. نرخ رویداد برای نیاز به مداخلات بیشتر به منظور کنترل PPH، اندک و بین گروهها مشابه بود. بنابراین، TXA پروفیلاکتیک تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را بین گروهها برای نیاز به مداخلات جراحی بیشتر (32 مورد در مقابل 31 مورد در هر 1000) ایجاد کرده، و احتمالا تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را بین گروهها برای تزریق خون (31 مورد در مقابل 36 مورد در هر 1000) و استفاده از یوترونیک بیشتر (107 مورد در مقابل 121 مورد در هر 1000) بر جای میگذارد.
حوادث بسیار کمی برای پیامدهای مرگومیر مادر (1 مورد در گروه دارونما)، حوادث ترومبوآمبولی (2 مورد در مقابل 3 مورد در هر 1000) و هیسترکتومی (1 مورد در هر 1000 در هر گروه) رخ دادند. بنابراین شواهد برای این عوارض جانبی جدی بسیار نامشخص است.
تصمیمگیری در مورد استفاده روتین از TXA پیشگیرانه در طول زایمان سزارین نه تنها باید پیامدهای مربوط به از دست دادن خون را در نظر بگیرد، بلکه باید میزان نسبتا پائین عوارض PPH و عدم قطعیت عوارض جانبی جدی را نیز در نظر داشته باشند.
اکثر مطالعات شامل زنانی بودند که در معرض خطر کم PPH بودند، بنابراین هرگونه نتیجهگیری در مورد زنان در معرض خطر بالای PPH امکانپذیر نیست.
هزینههای مرتبط با استفاده روتین از یک داروی کمکی برای همه زایمانهای سزارین باید در نظر گرفته شوند.
ارزیابی تاثیرات تجویز TXA برای پیشگیری از PPH در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم درمان (با یا بدون درمان همزمان یوترونیک) در زنان در طول زایمان سزارین.
ما CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ و WHO ICTRP را تا 20 فوریه 2024 جستوجو کرده و فهرست منابع مطالعات بازیابیشده را جستوجو کردیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.