نوزاد در دوران بارداری ممکن است با نرخ پیش‌بینی شده رشد نکند و با وزن کم متولد شود. این وضعیت می‌تواند مشکلاتی را برای مادر و کودک ایجاد کند. هنگامی که شک به رشد ضعیف کودک در دوران بارداری وجود داشته باشد، مراقبت‌های پیش‌از زایمان شامل ترکیبی از تست‌هایی است که در فواصل منظم برای ارزیابی سلامت نوزاد در حال رشد انجام می‌شود. براساس آگاهی از تغییرات پیشرونده، می‌توان هرگونه وخامت در وضعیت کودک را تشخیص داد، که امکان زمان‌بندی مطلوب تولد را فراهم می‌کند تا کودک در بهترین شرایط امکان‌پذیر قرار گیرد. فراوانی مشخص‌شده و ترکیب تست‌ها با سیاست‌های منطقه‌ای و شخصی متفاوت است. تست‌ها ممکن است شامل پایش حرکت جنین، ضربان قلب جنین، اسکن رشد، سونوگرافی داپلر برای اندازه‌گیری جریان خون و تغییرات در ضربان قلب جنین با حرکت برای بررسی احتمال مرده‌زایی باشند.
نویسندگان مرور فقط یک کارآزمایی کنترل‌شده را از نیوزلند شناسایی کردند. این کارآزمایی 167 زن را که میان هفته‌های 24 و 36 بارداری قرار داشتند، به‌طور تصادفی انتخاب کرد که در آن‌ها سونوگرافی، نوزاد کوچک برای سن جنینی را نشان داد. آن‌ها مجموعه‌ای از تست‌ها را دوبار در هفته یا هر دو هفته دریافت کردند. با انجام مکرر تست‌ها، زنان 25% بیشتر احتمال داشت که القای زایمان را دریافت کنند. به‌طور کلی، نوزادان آن‌ها چهار روز زودتر از گروه مراقبت دو هفته‌ای به دنیا آمدند که در آن شروع خودبه‌خودی زایمان احتمال بیشتری داشت. میانگین سن بارداری در بدو تولد در گروه دوبار در هفته کمتر از 38 هفته و در گروه دو هفته‌ای کمی بیش از 38 هفته بود که بعید به نظر می‌رسید تاثیری بر سلامت نوزاد داشته باشد. تعداد زایمان‌های سزارین، چه برای دیسترس جنینی و چه به دلیل شکست در القا، تفاوتی نداشتند. هیچ اطلاعاتی در مورد طول مدت بستری در بیمارستان پیش‌از زایمان یا زایمان طبیعی واژینال در دسترس نبود و نوزادان برای تعیین رشد و تکامل سیستم عصبی و فلج مغزی پیگیری نشدند. این مطالعه بارداری‌های دارای مطالعات داپلر غیرطبیعی و اختلالات مایع آمنیوتیک را حذف کرد. انجام مطالعات بیشتری مورد نیاز بوده و نظرات زنان در مورد تست نیز مهم هستند.
شواهد محدودی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای آگاهی یافتن از بهترین شیوه برای رژیم‌های نظارت بر جنین هنگام مراقبت از زنانی که بارداری‌هایی تحت تاثیر اختلال رشد جنین دارند، به دست آمد. انجام مطالعات بیشتری برای ارزیابی تاثیرات رژیم‌های نظارت بر جنین که در حال حاضر در موارد اختلال رشد جنین مورد استفاده قرار می‌گیرند، مورد نیاز است.
سیاست‌ها و پروتکل‌های نظارت بر جنین در بارداری که مشکوک به اختلال رشد جنین است، با ترکیب‌های متعددی از روش‌های نظارتی مختلف، بسیار متفاوت هستند.
ارزیابی تاثیرات رژیم‌های پیش‌از زایمان نظارت جنین بر پیامدهای مهم پری‌ناتال و مادر.
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (29 فوریه 2012) را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و شبه-تصادفی‌سازی شده که به مقایسه تاثیرات رژیم‌های توصیف‌شده پیش‌از زایمان نظارت بر جنین پرداختند.
نویسندگان مرور، R Grivell و L Wong، به‌طور مستقل از هم واجد شرایط بودن و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند.
ما یک کارآزمایی را شامل 167 زن و نوزادان‌شان وارد کردیم. این کارآزمایی یک مطالعه آزمایشی بود که در کنار مطالعه دیگری وارد شد، بنابراین، حجم نمونه جداگانه محاسبه نشد. این کارآزمایی یک رژیم نظارتی دوبار در هفته (نمایه بیوفیزیکی (biophysical profile)، تست‌های بدون استرس (nonstress tests)، داپلر شریان نافی و شریان مغزی میانی و داپلر شریان رحمی) را با همان رژیم که هر دو هفته یک‌بار اعمال شد (هر دو گروه هر دو هفته یک‌بار از نظر رشد ارزیابی شدند) مقایسه کرد. داده‌های کافی برای ارزیابی پیامد اولیه نوزاد در این مرور، یعنی ترکیب مرگ‌ومیر پری‌ناتال و عوارض جدی، وجود نداشتند (اگرچه هیچ موردی از مرگ‌ومیر پری‌ناتال گزارش نشد) و هیچ تفاوتی در پیامد اولیه مادر، که همان انجام زایمان سزارین اورژانسی برای دیسترس جنین است، مشاهده نشد (خطر نسبی (RR): 0.96؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.35 تا 2.63). در گروه پایش مکرر، میانگین سن بارداری در بدو تولد برای گروه نظارت دوبار در هفته در مقایسه با گروه نظارت دوهفته‌ای، چهار روز کمتر بود (تفاوت میانگین (MD): 4.00-؛ 95% CI؛ 7.79- تا 0.21-). زنان در گروه نظارت دوبار در هفته، 25% بیشتر از زنانی که در گروه مراقبت دوهفته‌ای بودند، القای زایمان را دریافت کردند (RR: 1.25؛ 95% CI؛ 1.04 تا 1.50).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.