کودکان مبتلا به فلج مغزی اغلب دچار اختلال حرکتی دهان بوده و برای خوردن و آشامیدن به کمک نیاز دارند. این کار اغلب مستلزم انجام جراحی برای قرار دادن لوله تغذیه (گاستروستومی (gastrostomy)) بهطور مستقیم در معده آنها است. آنها همچنین ممکن است مبتلا به ریفلاکس معده-مری (که در آن اسید معده به مری بازمیگردد) باشند، که میتواند با جراحی گاستروستومی بدتر شود. ریفلاکس را میتوان با جراحی کمکی، همزمان با گاستروستومی (فوندوپلیکاسیون)، یا با داروهای ضدریفلاکس درمان کرد. ما این مرور را انجام دادیم تا بیخطرترین و موثرترین شکل درمان را تعیین کنیم. ما هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشدهای را پیدا نکردیم که برپایه شواهد علمی آن نتیجهگیری انجام شود، و نیاز به انجام کارآزمایی برای مقایسه این دو مداخله وجود دارد.
هنگام تصمیمگیری برای انجام جراحی فوندوپلیکاسیون در مقابل تجویز داروهای ضدریفلاکس در کودکان مبتلا به GOR و اختلالات عصبی که برای آنها لوله گاستروستومی قرار داده میشود، عدم قطعیت قابل توجهی در مورد انتخاب درمان مطلوب وجود دارد. بهمنظور ارایه دادههایی در مورد خطرات یا مزایای مشابه این دو مداخله، نیاز به شواهد علمی قوی وجود دارد.
کودکان مبتلا به اختلالات عصبی اغلب دچار مشکلات تغذیه هستند، که میتوانند منجر به سوءتغذیه و نارسایی در رشد شوند. تغذیه از راه گاستروستومی (gastrostomy feeding) در حال حاضر روش ارجح برای ارایه حمایت غذایی از کودکان مبتلا به اختلالات عصبی است که قادر به تغذیه کافی بهصورت خوراکی نیستند. در نتیجه قرار دادن گاستروستومی ممکن است عوارض رخ داده، و ایجاد یا بدتر شدن ریفلاکس معده-مری (gastro-oesophageal reflux; GOR) بهطور گستردهای گزارش شده است. این امر منجر به استفاده مکرر از درمان جراحی ضدریفلاکس به شکل فوندوپلیکاسیون (fundoplication)، یا دیگر روشهای ضدریفلاکس شده است. فوندوپلیکاسیون با میزان عود بالا، شکست جراحی، و عوارض و مرگومیر قابل توجه همراه است.
از زمانی که مهارکنندههای پمپ پروتون (proton pump inhibitors; PPIs) در دهه 1990 معرفی شدند، نقش مهمی را در مدیریت طبی GOR در کودکان مبتلا به اختلالات عصبی بر عهده گرفتهاند. مطالعات کنترلنشده نشان میدهند که PPIها ممکن است یک درمان بیخطر و مناسب برای GOR باشند. دیگر عواملی که در حال حاضر مورد استفاده قرار میگیرند، عبارتند از غلیظ کنندههای شیر، داروهای سرکوبکننده اسید، عوامل بافر کننده اسید، محرکهای حرکتی روده و ترکیبات آلژینات سدیم (sodium alginate).
خطرات و مزایایی در ارتباط با مداخلات جراحی و طبی وجود داشته و انجام مقایسه بیشتر برای تعیین انتخاب درمان مطلوب ضروری است.
مقایسه اثربخشی جراحی ضدریفلاکس و داروهای ضدریفلاکس برای کودکان مبتلا به اختلالات عصبی و GOR که تحت قرار دادن لوله تغذیه گاستروستومی قرار میگیرند.
بانکهای اطلاعاتی زیر را در 23 مارچ 2012 جستوجو کردیم: پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL)، Ovid MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ LILACS و ISI Web of Science. پیشاز این، کتابخانه سلامت کودک (Child Health Library) را در جون 2009 جستوجو کردیم. ما همچنین جستوجوهای آنلاین را در پایگاههای ثبت کارآزماییها، مجلات پزشکی، خلاصه مقالات کنفرانسها، پایان نامهها و رسالهها انجام دادیم. برای آگاهی از کارآزماییهای تکمیل شده یا در حال انجام، با متخصصان در زمینه پزشکی و صنعت تماس گرفتیم.
ما به دنبال آن بودیم تا کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای را وارد کنیم که کودکان تا سن 18 سال و مبتلا به اختلالات عصبی و GOR را بررسی کردند که برایشان لوله گاستروستومی قرار گرفت.
نویسندگان مرور بهطور مستقل از هم برای انتخاب کارآزماییها کار کردند؛ هیچ موردی شناسایی نشد.
ما هیچ کارآزماییای را شناسایی نکردیم که معیارهای این مرور را داشته باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.