هنوز شواهد کافی وجود ندارد که نشان دهد پروبیوتیک‌ها (probiotics) به کاهش احتمال تولد نارس نوزادان کمک می‌کنند.
زایمان زودرس (پیش‌از 37 هفته) یا خیلی زودرس (پیش‌از 34 هفته) می‌تواند باعث بروز مشکلات جدی سلامت برای نوزادان و نگرانی و اضطراب والدین شود. زنانی که خیلی زود زایمان می‌کنند، اغلب دچار عفونت شده و شاید همین عفونت باعث تحریک زایمان شود. به‌طور معمول، واژن دارای لایه‌ای از میکروارگانیسم‌های مفید است، که از رشد ارگانیسم‌های مضر پیشگیری می‌کنند. گاهی این تعادل به هم می‌خورد و موجودات مضر می‌توانند شروع به رشد کنند. پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های زنده‌ی مفیدی هستند که برای جایگزینی میکروارگانیسم‌های مضر استفاده شده و می‌توان آن‌ها را در فرآورده‌های لاکتوباسیلوس (Lactobacillus) و ماست‌های حاوی کشت‌های زنده یافت. آن‌ها را می‌توان از طریق دهان مصرف کرد یا داخل واژن قرار داد. مرور کارآزمایی‌ها، استفاده از پروبیوتیک‌ها را برای پیشگیری از وقوع زایمان زودرس بررسی کرد. این مرور، سه کارآزمایی را شامل 344 زن یافت؛ دو کارآزمایی از پروبیوتیک‌های خوراکی استفاده کردند و دیگری به بررسی استفاده از پروبیوتیک‌ها در واژن پرداخت. این مطالعات برای بررسی اثربخشی در پیشگیری از زایمان زودرس بسیار کوچک بودند، اما پروبیوتیک‌هایی که به صورت واژینال تجویز شدند، تعداد باکتری‌های مضر را کاهش دادند. انجام پژوهش‌های بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
اگرچه به نظر می‌رسد استفاده از پروبیوتیک‌ها عفونت‌های واژن را در دوران بارداری درمان می‌کند، در حال حاضر داده‌های کافی از کارآزمایی‌ها برای نشان دادن هرگونه تاثیر بر زایمان زودرس و عوارض آن وجود ندارد.
تولد نارس عامل 60% تا 80% از موارد مرگ‌ومیر در نوزادان است. بازماندگان آن می‌توانند دچار عوارض مادام‌العمر شوند. سی تا پنجاه درصد زایمان‌های زودرس با عفونت مادر مرتبط هستند. پروبیوتیک‌ها (probiotics) به عنوان میکروارگانیسم‌های زنده‌ای تعریف می‌شوند که وقتی به مقدار کافی تجویز شوند، فواید سلامت برای میزبان به همراه دارند. نشان داده شده که آن‌ها عوامل بیماری‌زا را جابه‌جا کرده و از بین می‌برند و پاسخ سیستم ایمنی را تعدیل می‌کنند، بنابراین به‌طور بالقوه در آبشار التهابی که منجر به زایمان زودرس می‌شود، تداخل ایجاد می‌کنند. در دوران بارداری، درمان موضعی که فلور طبیعی واژن و اسیدیته را بدون تاثیرات سیستمیک بازیابی می‌کند، می‌تواند نسبت به دیگر درمان‌ها برای پیشگیری از زایمان زودرس ارجح باشد.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) استفاده از پروبیوتیک‌ها برای پیشگیری از زایمان زودرس و تولد نوزاد.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین را جست‌وجو کردیم (20 فوریه 2010).
تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای وارد شدند که به ارزیابی پیشگیری از وقوع زایمان زودرس در زنان باردار، و زنانی که قصد بارداری دارند، از طریق استفاده از پروبیوتیک‌ها برای درمان یا پیشگیری از عفونت‌های ادراری-تناسلی پرداختند.
همه نویسندگان مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند.
ما هفت کارآزمایی را برای ورود در این مرور ارزیابی کرده و سه کارآزمایی را وارد کردیم. تاثیرات مداخله بر زایمان بسیار زودرس (کمتر از 32 هفته) (خطر نسبی (RR): 0.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.03 تا 15.88) و زایمان زودرس (کمتر از 37 هفته) (RR: 3.95؛ 95% CI؛ 0.36 تا 42.91)، CI بسیار گسترده‌ای را نشان داد و هیچ تاثیر معناداری از نظر آماری نداشت (یک کارآزمایی؛ 238 زن). تاثیرات مداخله بر مرگ نوزاد یا عوارض شدید قابل تخمین نبودند. تاثیر پروبیوتیک‌ها بر عفونت واژن فقط بر اساس نتایج 88 زن در دو کارآزمایی بررسی شد. با استفاده از پروبیوتیک‌ها، 81% کاهش در خطر عفونت دستگاه تناسلی مشاهده شد (RR: 0.19؛ 95% CI؛ 0.08 تا 0.48).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.