عصاره زالزالک (hawthorn extract) (ساخته شده از برگ‌ها، گل‌ها و میوه‌های خشک‌شده بوته زالزالک) ممکن است به عنوان یک گزینه درمانی خوراکی برای نارسایی مزمن قلبی استفاده شود. در این مرور ، 14 کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده، دوسو کور (double-blind) و کنترل‌شده با دارونما (placebo) پیدا شد. همه آنها پیامدهای یکسانی را اندازه‌گیری نکرده و تعدادی از آنها توضیحی ندادند که بیماران چه درمان‌های نارسایی قلبی دیگر را دریافت کردند. آن کارآزمایی‌هایی که می‌توانستند در یک متاآنالیز گنجانده شوند، بهبود نشانه‌های نارسایی قلبی و عملکرد قلب را نشان دادند. بنابراین، نتایج حاکی از فواید عصاره زالزالک است که علاوه‌بر درمان‌های متداول برای نارسایی مزمن قلبی استفاده می‌شود.
این نتایج نشان می‌دهند که عصاره زالزالک به‌عنوان یک درمان کمکی برای نارسایی مزمن قلبی، مزیت قابل توجهی را در کنترل نشانه و پیامدهای فیزیولوژیک به همراه دارد.
عصاره زالزالک (hawthorn extract) به‌عنوان یک گزینه درمانی خوراکی برای نارسایی مزمن قلبی مورد حمایت قرار می‌گیرد. همچنین، کمیسیون E آلمان (German Commission E) استفاده از عصاره برگ زالزالک را همراه با گل آن در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مرحله II طبق طبقه‌بندی انجمن قلب نیویورک (New York Heart Association) تایید کرد.
ارزیابی فواید و مضرات گزارش‌شده در کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده دوسو کور (double-blind) از عصاره زالزالک در مقایسه با دارونما (placebo) برای درمان بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی.
ما CENTRAL را در کتابخانه کاکرین (شماره 2، 2006)، MEDLINE (1951 تا جون 2006)، EMBASE (1974 تا جون 2006)، CINAHL (1982 تا جون 2006) و AMED (1985 تا جون 2006) را جست‌وجو کردیم. با کارشناسان و تولیدکنندگان این عصاره تماس گرفته شد. محدودیت‌ها برای زبان نگارش مقاله اعمال نشدند.
مطالعات برای ورود، می‌بایست بیان می‌کردند که به‌صورت تصادفی‌سازی شده، دوسو کور، و کنترل شده دارونما انجام شده و از مونوفرآوری‌های عصاره برگ و گل زالزالک استفاده کردند.
دو نویسنده به‌طور مستقل انتخاب مطالعات، استخراج داده‌ها، و ارزیابی کیفیت روش‌شناسی (methodology) را انجام دادند. داده‌ها در نرم‌افزار RevMan 4.2 وارد شدند. نتایج حاصل از دادههای پیوسته (continuous data) در قالب تفاوت میانگین وزن‌دهی‌شده (WMD) با 95% فاصله اطمینان (CI) گزارش شدند. در جایی که داده‌ها برای ترکیب مناسب بودند، نتایج تلفیقی محاسبه شدند.
چهارده کارآزمایی دارای معیارهای ورود بودند و وارد این مرور شدند. در بیشتر مطالعات، زالزالک به عنوان یک درمان کمکی در کنار درمان متداول استفاده شد. ده کارآزمایی شامل 855 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی (کلاس I تا III از طبقه‌بندی انجمن قلب نیویورک) داده‌هایی را ارائه کردند که برای متاآنالیز مناسب بودند. برای پیامد فیزیولوژیکی حداکثر بار کاری (workload)، درمان با عصاره زالزالک سودمندتر از دارونما بود (WMD (وات): 5.35؛ 95% CI؛ 0.71 تا 10.00، P < 0.02؛ n = 380). تحمل ورزش به‌طور قابل توجهی توسط عصاره زالزالک افزایش یافت (WMD (Watt ضربدر دقیقه)؛ 122.76؛ 95% CI؛ 32.74 تا 212.78؛ n = 98). محصول فشار به ضربان قلب، شاخصی از مصرف اکسیژن در قلب، نیز کاهش سودمندی را با درمان زالزالک نشان داد (WMD (میلی‌متر جیوه/دقیقه): 19.22-؛ 95% CI؛ 30.46- تا -7.98-؛ n = 264). نشانه‌هایی مانند تنگی نفس و خستگی با درمان زالزالک در مقایسه با دارونما به‌طور قابل توجهی بهبود یافت (WMD؛ 5.47-؛ 95% CI؛ 8.68- تا 2.26-، n = 239). هیچ داده‌ای در مورد مورتالیتی و عوارض مرتبط مانند حوادث قلبی گزارش نشد، به‌جز یک کارآزمایی، که بدون ارائه جزئیات بیشتر، مرگ‌ومیر (سه مورد در گروه درمان فعال، یک مورد در گروه کنترل) را گزارش کرد. عوارض جانبی گزارش‌شده نادر، خفیف و گذرا بودند؛ آنها شامل تهوع، سرگیجه، و شکایات قلبی و گوارشی شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.