پین‌های فلزی (metal pins) گاهی برای اعمال کشش یا اتصال دیگر دستگاه‌های تثبیت خارجی به دست‌ها یا پاهای شکسته، استفاده می‌شوند. این سوزن‌ها پوست را سوراخ می‌کنند. نحوه مراقبت از آن‌ها ممکن است بر فراوانی عفونت تاثیر بگذارد. برای تمیز کردن اطراف پین‌ها از محلول‌های مختلفی استفاده می‌شود، می‌توان از پانسمان‌های مختلفی استفاده کرد، اسکراب‌ها ممکن است برداشته شده یا نشوند و ممکن است از ماساژ برای تخلیه مایعات اطراف آن‌ها استفاده کرد. تعداد کمی از کارآزمایی‌های بالینی این حوزه را بررسی کردند، و کیفیت پائینی داشتند. در نتیجه، این مرور هیچ شواهد محکمی را پیدا نکرد مبنی بر اینکه یک تکنیک مراقبت از پین برای کاهش احتمال عفونت و دیگر عوارض بهتر از دیگر تکنیک‌ها است.
شواهد موجود از کارآزمایی‌ها گسترده نبوده، بسیار ناهمگون و عموما کیفیت پائینی داشت، بنابراین شواهد کافی برای شناسایی استراتژی مراقبت از محل پین که میزان عفونت را به حداقل برساند، وجود نداشت. برای بررسی تاثیرات رژیم‌های مختلف مراقبت از پین، انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده با قدرت کافی نیاز است، و مداخلات هم‌زمان - مانند استفاده از آنتی‌بیوتیک - و دیگر عوامل خارجی باید در طراحی‌های مطالعه، کنترل شوند.
پین‌های فلزی (metal pins) برای اعمال کشش اسکلتی (skeletal traction) یا دستگاه‌های تثبیت خارجی در مدیریت بالینی شکستگی‌های ارتوپدی استفاده می‌شوند. این پین‌های پرکوتانئوس (percutaneous pins) از پوست بیرون زده‌اند، و نحوه برخورد با آن‌ها پس‌از قرار دادن ممکن است بر بروز عفونت محل پین تاثیر بگذارد. این مرور با هدف خلاصه کردن شواهد مربوط به مراقبت از محل پین بر میزان بروز عفونت انجام شد.
ارزیابی تاثیر روش‌های مختلف تمیز کردن و پانسمان محل‌های پین‌گذاری از راه پوست بر میزان بروز عفونت.
در سپتامبر 2013، برای این سومین به‌روزرسانی، پایگاه ثبت تخصصی گروه زخم‌ها در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین )؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid MEDLINE (In-Process & Other Non-Indexed Citations)؛ Ovid EMBASE و EBSCO CINAHL را جست‌وجو کردیم.
ما تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را ارزیابی کردیم که تاثیر روش‌های مختلف تمیز کردن یا پانسمان محل پین‌گذاری از راه پوست را بر میزان بروز عفونت و دیگر عوارض آن مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم استنادهای بازیابی‌شده توسط استراتژی‌های جست‌وجو را برای یافتن گزارش‌های RCTهای مرتبط ارزیابی کردند، سپس به‌طور جداگانه کارآزمایی‌هایی را که معیارهای ورود را داشتند، انتخاب کرده، داده‌ها را استخراج کرده و ارزیابی کیفیت آن‌ها را انجام دادند.
در مجموع یازده کارآزمایی (572 شرکت‌کننده) واجد شرایط ورود به این مرور بودند، اما همه شرکت‌کنندگان داده‌هایی را برای هر مقایسه ارائه ندادند. سه کارآزمایی، یک رژیم تمیز کننده (سالین، الکل، پراکسید هیدروژن یا صابون ضدباکتری) را با تمیز نکردن (استفاده از پانسمان خشک)، سه کارآزمایی محلول‌های تمیز کننده استریل جایگزین (سالین، الکل، پراکسید، پوویدون آیوداین)، سه کارآزمایی روش‌های تمیز کننده (یک کارآزمایی، مراقبت یکسان از محل پین را که روزانه یا هفتگی انجام شد، و دو کارآزمایی دیگر، تکنیک‌های استریل را با تکنیک‌های غیراستریل مقایسه کردند) را به‌کار گرفتند
،
یک کارآزمایی مراقبت روزانه از محل پین را با عدم مراقبت مقایسه کرد و شش کارآزمایی پانسمان‌های مختلف (با استفاده از محلول‌ها/پمادهای مختلف و گاز یا اسفنج خشک و آغشته به مواد) را با هم مقایسه کردند. یک مطالعه کوچک کورسازی شده روی 38 بیمار نشان داد که خطر بروز عفونت محل پین با گاز پلی‌هگزامتیلن بیگوانید (polyhexamethylene biguanide; PHMB) در مقایسه با گاز ساده به‌طور قابل توجهی کاهش یافت (RR: 0.23؛ 95% CI؛ 0.12 تا 0.44) (میزان عفونت: 1% در گروه PHMB و 4.5% در گروه کنترل) اما این مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری (bias) بود زیرا واحد آنالیز، مشاهدات بود نه خود بیماران
.
هیچ تفاوت آماری معنی‌داری دیگری میان گروه‌ها در هیچ‌یک از کارآزمایی‌های دیگر به‌دست نیامد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.