เรานำเข้างานวิจัยจำนวน 12 เรื่อง (เกี่ยวข้องกับสตรีตั้งครรภ์จำนวน 3617 คนและทารกแรกคลอด 3628 คน) ในการทบทวนฯนี้ สำหรับผลการศึกษาหลักพบว่าไม่มีความแตกต่างกันระหว่างการให้คลอดก่อนและการรักษาแบบประคับประคองในภาวะติดเชื้อของทารกแรกเกิด (risk ratio (RR) 0.93, 95% confidence interval (CI) 0.66 ถึง 1.30, การทดลอง 12 เรื่อง, 3628 babies, evidence graded moderate) หรือตรวจพบหลักฐานการติดเชื้อของทารกแรกเกิดโดยการเพาะเชื้อจากเลือด (RR 1.24, 95% CI 0.70 ถึง 2.21, การทดลองเจ็ดเรื่อง, ทารกแรกคลอด 2925 คน) อย่างไรก็ตามการให้คลอดก่อนจะเพิ่มอัตราการเกิดกลุ่มอาการหายใจลำบากในทารกแรกเกิด (RDS) (RR 1.26, 95% CI 1.05 ถึง 1.53, การทดลอง 12 เรื่อง, ทารกแรกคลอด 3622 คน, คุณภาพหลักฐานอยู่ในระดับสูง) การให้คลอดก่อนสัมพันธ์กับการเพิ่มอัตราการผ่าตัดคลอดมากขึ้น (RR 1.26, 95% CI 1.11 ถึง 1.44, การทดลอง 12 เรื่อง, สตรีตั้งครรภ์จำนวน 3620 คน, คุณภาพหลักฐานอยู่ในระดับสูง)

การตายปริกำเนิดซึ่งเป็นผลลัพธ์รองด้านผลของการตั้งครรภ์ในทารกพบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างชัดเจน (RR 1.76, 95% CI 0.89 ถึง 3.50, การทดลอง 11 เรื่อง, ทารกแรกคลอด 3319 คน) หรือการเสียชีวิตของทารกในครรภ์ (RR 0.45, 95% CI 0.13 ถึง 1.57, การทดลอง 11 เรื่อง, ทารกแรกคลอด 3321 คน) เมื่อเปรียบเทียบระหว่างการให้คลอดและการรักษาแบบประคับประคอง อย่างไรก็ตามการให้คลอดก่อนมีความสัมพันธ์กับอัตราตายของทารกแรกเกิดที่สูงขึ้น (RR 2.55, 95% CI 1.17 ถึง 5.56, การทดลอง 11 เรื่อง, ทารกแรกคลอด 3316 คน) และความต้องการเครื่องช่วยหายใจมากกว่า (RR 1.27, 95% CI 1.02 ถึง 1.58, การทดลองเจ็ดเรื่อง, ทารกแรกคลอด 2895 คน, คุณภาพหลักฐานอยู่ในระดับสูง) ทารกในกลุ่มที่ได้รับการสุ่มให้คลอดก่อนจะคลอดในช่วงอายุครรภ์น้อยกว่ากลุ่มที่รักษาแบบประคับประคอง (mean difference (MD) -0.48 weeks, 95% CI -0.57 ถึง -0.39, การทดลองแปดเรื่อง, ทารกแรกคลอด 3139 คน) ทารกในกลุ่มที่ได้รับการสุ่มให้คลอดก่อนพบว่ามีการนอนรักษาในหอผู้ป่วยทารกแรกเกิดภาวะวิกฤตมากกว่า (RR 1.16, 95% CI 1.08 ถึง 1.24, การทดลองสี่เรื่อง, ทารกแรกคลอด 2691 คน, คุณภาพหลักฐานอยู่ในระดับปานกลาง)

ในการประเมินผลลัพธ์รองในมารดาพบว่าการให้คลอดก่อนสัมพันธ์กับการลดลงของภาวะถุงน้ำคร่ำอักเสบ (RR 0.50, 95% CI 0.26 ถึง 0.95, การทดลองแปดเรื่อง, สตรีตั้งครรภ์จำนวน 1358 คน, คุณภาพหลักฐานอยู่ในระดับปานกลาง) และเพิ่มอัตราการเกิดเยื่อบุโพรงมดลูกอักเสบ (RR 1.61, 95% CI 1.00 ถึง 2.59, การทดลองเจ็ดเรื่อง, สตรีตั้งครรภ์จำนวน 2980 คน) ตามที่คาดไว้เนื่องจากการแทรกแซงนั้นในกลุ่มสตรีตั้งครรภ์ที่ได้รับการสุ่มให้คลอดก่อนนั้นมีแนวโน้มในการชักนำการคลอด (RR 2.18, 95% CI 2.01 ถึง 2.36, การทดลองสี่เรื่อง, สตรีตั้งครรภ์จำนวน 2691 คน) สตรีตั้งครรภ์ที่ได้รับการสุ่มให้คลอดก่อนนั้นจะลดระยะเวลาการนอนรักษาในโรงพยาบาล (MD -1.75 วัน, 95% CI -2.45 ถึง -1.05, การทดลองหกเรื่อง, สตรีตั้งครรภ์จำนวน 2848 คน, คุณภาพหลักฐานอยู่ในระดับปานกลาง)

การวิเคราะห์กลุ่มย่อยแสดงให้เห็นถึงผลลัพธ์ของมารดาและทารกดีขึ้นในกลุ่มที่ได้รับการรักษาแบบประคับประคองที่มีอายุครรภ์มากกว่า 34 สัปดาห์โดยเฉพาะผลที่เกี่ยวกับ RDS และการติดเชื้อของมารดา การใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อป้องกันการติดเชื้อมีประสิทธิภาพในการลดการติดเชื้อของมารดาในสตรีที่ได้รับการรักษาแบบประคับประคอง

โดยรวมแล้วพบว่างานวิจัยจำนวน 12 เรื่องมีความเสี่ยงของการมีอคติอยู่ในระดับต่ำหรือไม่ชัดเจน งานวิจัยบางส่วนไม่มีคำอธิบายที่ชัดเจนเกี่ยวกับวิธีการทำวิจัยและความเสี่ยงของการอคติซึ่งจะถูกประเมินว่าไม่ชัดเจน ในการศึกษาห้าเรื่องมีหนึ่งและ /หรือสองโดเมนที่มีความเสี่ยงของอคติสูง โปรไฟล์ของ GRADE แสดงถึงคุณภาพของงานวิจัยในบริบทของผลการวิจัยที่สำคัญอยู่ในระดับปานกลางถึงสูง