Najważniejsze informacje

Leczenie metodą zapłodnienia in vitro (IVF) może wiązać się z większą szansą na żywe urodzenie w porównaniu z niestymulowanym leczeniem metodą inseminacji domacicznej (IUI). IVF może również skutkować wyższym wskaźnikiem żywych urodzeń, w porównaniu ze stymulacją jajników w połączeniu z IUI, u kobiet wcześniej leczonych IUI i cytrynianem klomifenu (CC). Jednak u kobiet wcześniej nieleczonych, żywe narodziny po IVF mogą nie być bardziej prawdopodobne niż po zastosowaniu metody IUI + gonadotropiny albo IUI + CC.

Wprowadzenie

IVF jest często stosowaną metodą u par z obniżoną płodnością o niewyjaśnionej przyczynie, która umożliwia obejście różnych nierozpoznanych problemów biologicznych utrudniających zajście w ciążę. Jednak jest to metoda kosztowna i inwazyjna, a ponadto może skutkować powikłaniami. Inne opcje postępowania w przypadku leczenia niewyjaśnionej niepłodności obejmują: naturalne próby zajścia w ciążę, wprowadzenie wypłukanych plemników do macicy (znane jako inseminacja domaciczna lub IUI) oraz wykonanie IUI po zastosowaniu leków na płodność – cytrynianu klomifenu (CC) i gonadotropin – w celu stymulacji jajników.

Czego chcieliśmy się dowiedzieć?

Zbadaliśmy, czy leczenie in vitro prowadzi do większej liczby żywych urodzeń niż inne metody leczenia niewyjaśnionej niepłodności.

Co zrobiliśmy?

W przeglądzie uwzględniliśmy 9 badań z randomizacją (RCT; rodzaj badania, w którym uczestnicy są losowo przydzielani do jednej z 2 lub więcej grup leczenia). Niektóre badania obejmowały kilka porównań. W 2 badaniach porównano IVF z postępowaniem wyczekującym, w 2 kolejnych z samą IUI, a w 6 badaniach z IUI i stymulacją jajników.

Czego się dowiedzieliśmy?

Skąpe dane naukowe oznaczały, że nie byliśmy w stanie wyciągnąć żadnych wiążących wniosków co do tego, czy IVF może wiązać się z większym wskaźnikiem żywych urodzeń (ang. live birth rate; LBR) w porównaniu ze staraniem się o ciążę w sposób naturalny (postępowanie wyczekujące). Jeśli przyjmiemy 4% LBR dla postępowania wyczekującego, LBR dla IVF wyniesie od 8,8% do 9%.

IVF może prowadzić do poprawy LBR w porównaniu z niestymulowaną IUI. Jeśli założymy LBR na poziomie 16% dla niestymulowanej IUI, LBR dla IVF wyniesie od 18,5% do 49%.

U kobiet leczonych wstępnie IUI łącznie z CC, IVF może prowadzić do poprawy LBR w porównaniu z IUI stosowaną łącznie z gonadotropinami. U kobiet leczonych wstępnie IUI i CC, jeśli założymy 22% LBR dla IUI stosowanej łącznie z gonadotropinami, to LBR dla IVF wynosiłby od 39% do 65%.

U kobiet nigdy wcześniej nieleczonych IUI łącznie z CC, LBR może nie być wyższy po jednym cyklu IVF w porównaniu z 2–3 cyklami IUI stosowanej łącznie z gonadotropinami; po jednym cyklu IVF w porównaniu z jednym cyklem IUI stosowanej łącznie z gonadotropinami; lub IVF w porównaniu z IUI stosowaną łącznie z CC. Jeśli założymy 42% LBR dla IUI stosowanej łącznie z gonadotropinami (w jednym cyklu IVF do 2–3 cykli IUI), LBR wynosiłby od 39% do 54% dla IVF; zakładając 26% LBR dla IUI stosowanej łącznie z gonadotropinami (w jednym cyklu IVF do jednego cyklu IUI), LBR wynosiłby od 24% do 51% dla IVF. Zakładając 15% LBR przy IUI stosowanej łącznie z CC, LBR wynosiłby od 15% do 54% przy IVF.

Ze względu na brak danych naukowych nie byliśmy w stanie zbadać powikłań związanych z tymi zabiegami.

Jakie są ograniczenia zgromadzonych danych naukowych?

Mamy małe zaufanie do danych naukowych, ponieważ odnaleźliśmy niewiele badań, z małą liczbą uczestników.

Jak aktualne są te dane naukowe?

Dane naukowe są aktualne do listopada 2021 r.