پیشینه
بسیاری از افراد مبتلا به کمردرد (low back pain; LBP) که به دنبال درمان‌هایی هستند که شدت نشانه‌های آنها را به حداقل برساند به کاربران مکرر خدمات مراقبت سلامت تبدیل می‌شوند. بازگشت به مدرسه شامل یک برنامه درمانی ارائه شده به گروه‌هایی از افراد است که هم آموزش و هم تمرین را وارد کردند. از زمان معرفی آن در سال 1969، برنامه Swedish Back School به‌طور مکرر در درمان LBP مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال، محتوای بازگشت به مدرسه با گذشت زمان تغییر کرده و به نظر می‌رسد که امروزه به‌طور گسترده‌ای متفاوت است.
سوال مطالعه مروری
ما شواهدی را مربوط به تاثیرات بازگشت به مدرسه بر درد و ناتوانی در بزرگسالان مبتلا به LBP بدون علت خاص بیش از 12 هفته، در مقایسه با عدم درمان، مراقبت‌های پزشکی، درمان ارائه شده توسط فیزیوتراپیست، یا ورزش مرور کردیم. حوادث جانبی را به‌عنوان یک پیامد ثانویه وارد کردیم. در کارآزمایی‌هایی که فقط کارگران را به کار گرفتند، ما تاثیرات وضعیت کار را نیز مورد بررسی قرار دادیم.
ویژگی‌های مطالعه
در این نسخه به‌روز، کارآزمایی‌های منتشر شده و منتشر نشده، را تا 15 نوامبر 2016 جست‌وجو کردیم. 30 کارآزمایی را با 4105 شرکت‌کننده که به مقایسه بازگشت به مدرسه با عدم درمان، مراقبت‌های پزشکی، فیزیوتراپی غیر-فعال (درمان اعمال شده توسط فیزیوتراپیست)، یا ورزش‌درمانی پرداختند، وارد کردیم. تمام مطالعات جمعیت مشابهی را از افراد مبتلا به LBP مزمن غیر-اختصاصی وارد کردند.
نتایج کلیدی
بدون در نظر گرفتن مقایسه استفاده شده (و هم‌چنین پیامدهای بررسی شده)، نتایج متاآنالیز (meta-analysis) هیچ تفاوت یا تاثیر اندکی را به نفع بازگشت به مدرسه نشان نداد. به دلیل کمبود اطلاعات در مورد عوارض جانبی و وضعیت کار، قادر به تجمیع آماری داده‌ها نبودیم.
کیفیت شواهد
با توجه به شواهد با کیفیت پائین تا بسیار پائین برای تمام مقایسه‌های درمانی، پیامدها، و دوره‌های پیگیری بررسی شده، اینکه بازگشت به مدرسه برای کمردرد مزمن موثر است یا خیر، نامطمئن است.
با توجه به کیفیت پائین تا بسیار پائین شواهد برای تمام مقایسه‌های درمانی، پیامدها، و دوره‌های پیگیری بررسی شده، اینکه بازگشت به مدرسه برای کمردرد مزمن موثر است یا خیر، نامطمئن است. اگر چه کیفیت شواهد غالبا بسیار پائین بود، نتایج هیچ تفاوت یا تاثیر اندکی را به نفع بازگشت به مدرسه نشان نداد. طیف گسترده‌ای از انواع بالقوه رویکرد بازگشت به مدرسه بر اساس به کارگیری ورزش‌ها و روش‌های آموزشی مختلف وجود دارد. در حالی که شواهد موجود، استفاده از آنها را ضمانت نمی‌کند، انواع بعدی بازگشت به مدرسه ممکن است تاثیرات متفاوتی داشته باشند و در RCTها و مرورهای آینده باید مورد بررسی قرار بگیرند.
بسیاری از افراد مبتلا به کمردرد (ow back pain; LBP)، در تلاش برای پیدا کردن درمان‌هایی که موجب کاهش شدت نشانه‌های آنها می‌شوند، به کاربران مکرر خدمات مراقبت سلامت تبدیل می‌شوند. بازگشت به مدرسه شامل یک برنامه درمانی ارائه شده به گروه‌هایی از افراد است که هم آموزش و هم تمرین را وارد کردند. با این حال، محتوای بازگشت به مدرسه با گذشت زمان تغییر کرده و به نظر می‌رسد که امروزه به‌طور گسترده‌ای متفاوت است. این مرور یک نسخه به‌روز از مرور کاکرین مربوط به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) است که به ارزیابی اثربخشی بازگشت به مدرسه پرداخت. ما مرور کاکرین را به دو مرور تقسیم کردیم، یک مطالعه بر LBP حاد و تحت حاد، و یک مطالعه بر LBP مزمن متمرکز بودند.
هدف از این مرور سیستماتیک، تعیین تاثیر بازگشت به مدرسه بر درد و ناتوانی در بزرگسالان مبتلا به LBP مزمن غیر-اختصاصی بود؛ ما حوادث جانبی را به عنوان پیامد ثانویه وارد کردیم. در کارآزمایی‌های که صرفا کارگران را به کار گرفتند، تاثیر بر وضعیت کار را نیز بررسی کردیم.
برای یافتن کارآزمایی‌ها به جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL، دو بانک اطلاعاتی دیگر و دو پایگاه ثبت کارآزمایی تا 15 نوامبر 2016 پرداختیم. هم‌چنین فهرست منابع مقالات واجد شرایط را جست‌وجو کردیم و با متخصصین در زمینه مدیریت LBP برای شناسایی هرگونه مطالعه بالقوه مرتبط که ممکن است از دست رفته باشد، مشورت کردیم. هیچ محدودیتی را از نظر زبان یا تاریخ انتشار اعمال نکردیم.
فقط RCTها و شبه-RCTهایی را وارد کردیم که به ارزیابی درد، ناتوانی، و/یا وضعیت کار به عنوان پیامد پرداختند. پیامدهای اصلی برای این مرور به‌روز شامل درد و ناتوانی، و پیامدهای ثانویه وضعیت کار و حوادث جانبی بودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل ازهم به ارزیابی «خطر سوگیری (bias)» مطالعات وارد شده با استفاده از ابزار ارزیابی «خطر سوگیری» توصیه شده توسط مرکز همکاری‌های کاکرین پرداختند. نتایج به دست آمده را از پیگیری‌های کوتاه-مدت، میان‌مدت و طولانی‌مدت خلاصه کردیم. کیفیت کلی شواهد را با استفاده از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.
برای پیامد درد، در پیگیری کوتاه-مدت، شواهدی با کیفیت بسیار پائین یافتیم که نشان دادند بازگشت به مدرسه موثرتر از عدم درمان است (تفاوت میانگین (MD): 6.10-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 10.18- تا 2.01-). با این حال، شواهد با کیفیت بسیار پائینی یافتیم که نشان داد تفاوت معنی‌داری بین بازگشت به مدرسه و عدم درمان در پیگیری میان‌مدت (MD: -4.34؛ 95% CI؛ 14.37- تا 5.68) یا طولانی‌مدت وجود ندارد (MD: -12.16؛ 95% CI؛ 29.14- تا 4.83). شواهد با کیفیت بسیار پائین وجود داشت که نشان داد بازگشت به مدرسه درد را در پیگیری کوتاه-مدت در مقایسه با مراقبت‌های پزشکی کاهش می‌دهد (MD: -10.16؛ 95% CI؛ 19.11- تا 1.22-). شواهد با کیفیت بسیار پائین نشان دادند که تفاوت قابل توجهی بین بازگشت به مدرسه و مراقبت‌های پزشکی در پیگیری‌های میان‌مدت (MD: -9.65؛ 95% CI؛ 22.46 - تا 3.15) یا طولانی‌مدت (MD: -5.71؛ 95% CI؛ 20.27- تا 8.84) وجود نداشت. ما شواهدی را با کیفیت بسیار پائین یافتیم که نشان دادند بازگشت به مدرسه موثرتر از فیزیوتراپی غیر-فعال در پیگیری کوتاه-مدت (MD: 1.96؛ 95% CI؛ 9.51- تا 13.43)، میان‌مدت (MD: -16.89؛ 95% CI؛ 66.56 - تا 32.79) یا طولانی‌مدت (MD: -12.86؛ 95% CI؛ 61.22 - تا 35.50) نیست. شواهد با کیفیت بسیار پائین وجود داشت که نشان دادند بازگشت به مدرسه در پیگیری کوتاه-مدت بهتر از ورزش نیست (MD: -2.06؛ 95% CI؛ 14.58- تا 10.45). شواهد با کیفیت پائین وجود داشت که نشان دادند بازگشت به مدرسه در پیگیری میان‌مدت (MD: -4.46؛ 95% CI؛ 19.44- تا 10.52) و طولانی‌مدت (MD: 4.58؛ 95% CI؛ 0.20- تا 9.36) بهتر از ورزش نیست.
برای پیامد ناتوانی، شواهدی را با کیفیت بسیار پائین یافتیم که نشان دادند بازگشت به مدرسه در پیگیری میان‌مدت (MD: -5.92؛ 95% CI؛ 12.08- تا 0.23) و پیگیری طولانی‌مدت (MD: -7.36؛ 95% CI؛ 22.05- تا 7.34)؛ مراقبت‌های پزشکی در پیگیری کوتاه-مدت (MD: -1.19؛ 95% CI؛ 7.02- تا 4.64) و پیگیری طولانی‌مدت (MD: -0.40؛ 95% CI؛ 7.33- تا 6.53)؛ فیزیوتراپی غیر-فعال در پیگیری کوتاه-مدت (MD: 2.57؛ 95% CI؛ 15.88- تا 21.01) و پیگیری میان‌مدت (MD: 6.88؛ 95% CI؛ 4.86 - تا 18.63)؛ و ورزش در پیگیری کوتاه-مدت (MD: -1.65؛ 95% CI؛ 8.66- تا 5.37)، پیگیری میان‌مدت (MD: 1.57؛ 95% CI؛ 3.86- تا 7.00)، و پیگیری طولانی‌مدت (MD: 4.54؛ 95% CI؛ 4.44- تا 13.52) موثرتر از عدم درمان نیست. در مورد تفاوت کوچک بین بازگشت به مدرسه و عدم درمان در پیگیری کوتاه-مدت (MD: -3.38؛ 95% CI؛ 6.70- تا 0.05) و مراقبت‌های پزشکی در پیگیری میان‌مدت (MD: -6.34؛ 95% CI؛ 10.89- تا 1.79) شواهدی با کیفیت بسیار پائین یافتیم. با این حال، در پیگیری طولانی‌مدت، شواهدی با کیفیت بسیار پائین وجود داشت که نشان داد فیزیوتراپی غیر-فعال بهتر از بازگشت به مدرسه است (MD: 9.60؛ 95% CI؛ 3.65 تا 15.54).
مطالعات اندکی عوارض جانبی را اندازه‌گیری کردند. این نتایج یا بدون انحراف معیار (standard deviation; SD) گزارش شدند یا اندازه گروه گزارش نشد. با توجه به کمبود اطلاعات، قادر به تجمیع آماری داده‌های مربوط به حوادث جانبی نبودیم. وضعیت کار گزارش نشده بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.