درد حاد اغلب خیلی سریع پس از آسیب احساس می‌شود، و کوتاه‌مدت است. بسیاری از افرادی که عمل جراحی می‌کنند، پس از آن درد متوسط یا شدیدی دارند. داروهای مسکن (آنالژزیک‌ها) در افرادی که اغلب پس از کشیدن دندان‌های عقل درد دارند، آزمایش شده‌اند. شرکت‌کنندگان مطالعه باید حداقل سطح متوسطی را از درد داشته باشند و درد معمولا با داروهای مسکن خوراکی درمان شود. این بررسی اجمالی عمدتا برای درد حادی که فقط چند روز یا چند هفته طول می‌کشد، مفید است، نه برای درد مزمنی که ماه‌های زیادی ادامه دارد. در این بررسی اجمالی، اطلاعات به دست آمده را از مرورهای مربوط به میگرن، سردرد تنشی (tension)، یا درد پریود (عادت ماهانه) وارد نکردیم.
در ماه می سال 2015، وب‌سایت‌های دارویی را برای یافتن طیفی از داروهای مسکن موجود در انگلستان که خوراکی بوده و بدون نیاز به نسخه پزشک در دسترس قرار دارند، جست‌وجو کردیم. ما همچنین وب‌سایت‌هایی را در استرالیا، کانادا و ایالات متحده آمریکا جست‌وجو کردیم. سپس، به دنبال مرورهای کاکرین بودیم که در مورد چگونگی عملکرد این داروهای مسکن، و هرگونه عارضه جانبی آنها، گزارشی ارائه کرده بودند. ما از شواهدی با کیفیت بالا استفاده کردیم که از 10 مرور کاکرین به دست آمده و با اطلاعات حاصل از یک تجزیه‌و‌تحلیل غیر-کاکرین کامل شدند.
پیامدی که برای درمان موفق استفاده کردیم، افرادی با درد متوسط یا شدید بودند که حداقل 50% از حداکثر تسکین احتمالی درد را، طی یک دوره تقریبا شش ساعته، به دست آوردند. این پیامدی است که افراد مبتلا به درد حاد و مزمن، و سردرد، فکر می‌کنند برایشان مفید است.
ترکیبی از ایبوپروفن به همراه پاراستامول در 7 بیمار از هر 10 نفر (70%) موثر است، و ایبوپروفن 200 میلی‌گرم و 400 میلی‌گرم با فرمولاسیون سریع‌الاثر، ایبوپروفن 200 میلی‌گرم به همراه کافئین 100 میلی‌گرم، و دیکلوفناک پتاسیم 50 میلی‌گرم در بیش از 5 نفر از هر 10 بیمار (50%) اثربخش بود. دیپیرون 500 میلی‌گرم، که در بسیاری از مناطق جهان به صورت OTC موجود است، نیز در حدود 5 نفر از هر 10 بیمار کار می‌کند. پاراستامول به همراه آسپرین در دوزهای مختلف در 1 بیمار از هر 10 نفر (11%) تا 4 بیمار از هر 10 نفر (43%) تاثیر دارد. یافته مهم این بود که دوزهای پائین برخی از داروها با فرمولاسیون‌های سریع‌الاثر در میان بهترین داروها بودند. ما در مورد بسیاری از ترکیبات متداول موجود حاوی دوزهای پائین کدئین، هیچ اطلاعاتی را پیدا نکردیم. مصرف داروهای مسکن همراه با غذا ممکن است چگونگی عملکرد آنها را کاهش دهد.
عوارض جانبی در افراد مصرف‌کننده ایبوپروفن به همراه پاراستامول نسبت به افراد مصرف‌کننده دارونما (placebo) (یک درمان ظاهری) کمتر بود. در صورتی که داروهای مسکن به مدت بیش از چند روز مصرف شوند، نتایج مربوط به عوارض جانبی آنها ممکن است متفاوت باشند.
مجموعه‌ای از شواهد قابل اعتماد درباره اثربخشی برخی از داروها و دوزهای متداول موجود که به‌طور گسترده‌ای بدون نیاز به نسخه در دسترس هستند، وجود دارد. مدل درد پس از جراحی عمدتا درد بعد از کشیدن دندان مولار (molar) سوم است، که به عنوان الگوی صنعتی برای درد روزمره استفاده می‌شود. نسبت افراد مبتلا به درد حاد که با هر یک از داروها به تسکین خوبی در درد دست یافتند، در بهترین حالت حدود 70% تا کمتر از 20% در بدترین حالت بود؛ دوزهای پائین برخی از داروها با فرمولاسیون‌های سریع‌الاثر بهترین دوز بودند. معمولا حوادث جانبی داروها تفاوتی با دارونما نداشتند. مصرف‌کنندگان می‌توانند بر اساس دانش، همراه با قابلیت در دسترس بودن و قیمت داروها، یک انتخاب آگاهانه داشته باشند. سردرد و میگرن در این بررسی اجمالی وارد نشدند.
آنالژزیک‌های غیر-نسخه‌ای (بدون نیاز به تجویز پزشک یا OTC) مرتبا استفاده می‌شوند. این داروها در برند‌ها، اندازه بسته‌ها، فرمولاسیون‌ها و دوزهای مختلفی موجود و در دسترس قرار دارند. از آنها می‌توان برای تسکین انواع مختلف درد استفاده کرد، اما این بررسی اجمالی گزارشی را در مورد چگونگی عملکرد آنها برای درد حاد (درد کوتاه‌مدت، اغلب با شروع سریع) ارائه می‌کند. سی‌ونه مرور کاکرین از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، اثربخشی آنالژزیک مداخلات دارویی مجزا را در درد حاد پس از جراحی بررسی کردند.
بررسی مرورهای منتشرشده کاکرین برای کسب اطلاعات در مورد اثربخشی داروهای ضد-درد که بدون نسخه در دسترس هستند، با استفاده از داده‌های مربوط به درد حاد پس از جراحی.
ما با بررسی وب‌سایت‌های آنلاین دارویی، آنالژزیک‌های OTC موجود را در انگلستان، استرالیا، کانادا و ایالات متحده آمریکا شناسایی کردیم. ما همچنین مواردی را از آنالژزیک‌ها (دیکلوفناک پتاسیم، دکسکتوپروفن، دیپیرون) وارد کردیم که در بخش‌هایی از جهان حائز اهمیت هستند، اما در حال حاضر در این حوزه‌های ذکر شده موجود نیستند.
ما مرورهای سیستماتیک را از طریق جست‌وجو در بانک اطلاعاتی مرورهای سیستماتیک کاکرین (CDSR) در کتابخانه کاکرین از طریق یک استراتژی جست‌وجوی ساده شناسایی کردیم. همه مرورها توسط یک گروه واحد تحت نظارت قرار گرفتند، دارای یک عنوان استاندارد بودند، و پیامد اولیه آنها عبارت بود از تعداد شرکت‌کنندگان با حداقل 50% تسکین درد در چهار تا شش ساعت پس از تجویز، در مقایسه با دارونما (placebo). از مرورهای مجزا، تعداد افراد مورد نیاز را برای درمان برای حصول یک پیامد سودمند اضافی (NNT) برای این پیامد برای هر ترکیب دارو/دوز استخراج کرده، و همچنین میزان موفقیت را در دستیابی به حداقل 50% از حداکثر تسکین درد محاسبه کردیم. ما همچنین تعداد شرکت‌کنندگانی را که دچار هرگونه حادثه جانبی شدند، و این موضوع را که میزان بروز حادثه با داروها از دارونما متفاوت بود یا خیر، مورد بررسی قرار دادیم.
اطلاعات مربوط به 21 داروی مختلف آنالژزیک OTC، دوزها، و فرمولاسیون‌های مختلف را با استفاده از اطلاعات به دست آمده از 10 مرور کاکرین، که با اطلاعات به دست آمده از یک مرور غیر-کاکرین و اطلاعات اضافی در مورد فرمولاسیون‌های ایبوپروفن تکمیل شد، پیدا کردیم (شواهد با کیفیت بالا). کمترین (بهترین) مقدار NNT مربوط به ترکیب ایبوپروفن به همراه پاراستامول، با مقادیر NNT کمتر از 2 بود. آنالژزیک‌ها با مقادیر نزدیک به 2 شامل ایبوپروفن 200 میلی‌گرم و 400 میلی‌گرم با فرمولاسیون سریع‌الاثر، ایبوپروفن 200 میلی‌گرم به همراه کافئین 100 میلی‌گرم، و دیکلوفناک پتاسیم 50 میلی‌گرم بودند. میزان موفقیت با ترکیب ایبوپروفن به همراه پاراستامول تقریبا 70% بود، با دیپیرون 500 میلی‌گرم، ایبوپروفن 200 میلی‌گرم و 400 میلی‌گرم با فرمولاسیون سریع‌الاثر، ایبوپروفن 200 میلی‌گرم به همراه کافئین 100 میلی‌گرم، و دیکلوفناک پتاسیم 50 میلی‌گرم، میزان موفقیت بیش از 50% گزارش شد. دوزهای مختلف پاراستامول و آسپیرین دارای مقادیر NNT برابر با 3 یا بالاتر بوده، و میزان موفقیت آنها 11% تا 43% اعلام شد. ما در مورد بسیاری از ترکیبات متداول موجود حاوی دوزهای پائین کدئین هیچ اطلاعاتی را پیدا نکردیم.
نسبت شرکت‌کنندگانی که دچار یک حادثه جانبی شدند، به‌طور کلی تفاوتی با دارونما نداشت، به جز آسپرین 1000 میلی‌گرم و (به ندرت) ایبوپروفن 200 میلی‌گرم به همراه کافئین 100 میلی‌گرم. میزان حوادث جانبی ایجاد شده با ایبوپروفن به همراه پاراستامول، کمتر از دارونما بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.