دوازده مطالعه، با مجموع 5723 شرکت‌کننده به صورت تصادفی در درمان‌های مقایسه‌ای زیر قرار گرفتند:

دپو ریسپریدون در برابر دارونما

پیامدهای عود و بهبود وضعیت روانی اندازه‌گیری یا گزارش نشدند. از نظر دیگر پیامدهای اولیه، تعداد بیشتری از افرادی که دارونما دریافت کردند، مطالعه را تا 12 هفته زودتر ترک کرده (1 RCT؛ n = 400؛ RR: 0.74؛ 95% CI؛ 0.63 تا 0.88، شواهد با کیفیت بسیار پائین )، و دچار عوارض جانبی شدیدی در کوتاه‌مدت شدند (1 RCT؛ n = 400؛ RR: 0.59؛ 95% CI؛ 0.38 تا 0.93، شواهد با کیفیت بسیار پائین ). با این حال، هیچ تفاوتی در سطوح افزایش وزن میان گروه‌ها وجود نداشت (1 RCT؛ n = 400؛ RR: 2.11؛ 95% CI؛ 0.48 تا 9.18، شواهد با کیفیت بسیار پائین ).

دپو ریسپریدون در برابر آنتی‌سایکوتیک‌های عمومی خوراکی

به دلیل سطوح بالای ریزش نمونه (attrition)، پیامد بهبود وضعیت روانی ارائه نشد، سطوح عوارض جانبی شدید نیز به صراحت گزارش نشدند. از نظر اکثر پیامدهای اولیه مورد نظر، تفاوتی میان گروه‌های درمانی مشاهده نشد. با این حال، تعداد بیشتری از افراد دریافت‌کننده دپو ریسپریدون، دچار اختلالات سیستم عصبی شدند (طولانی‌مدت: 1 RCT؛ n = 369؛ RR: 1.34؛ 95% CI؛ 1.13 تا 1.58، شواهد با کیفیت بسیار پائین ).

دپو ریسپریدون در برابر ریسپریدون خوراکی

داده‌های مربوط به عود و عوارض جانبی شدید گزارش نشدند. همه پیامدهای مورد نظر دارای شواهد با کیفیت متوسط ​​رتبه‌بندی شدند. نتایج اصلی، هیچ تفاوتی را میان گروه‌های درمان با داده‌های مبهم برای تغییر وضعیت روانی، تعداد موارد خروج زودهنگام از مطالعه، هرگونه نشانه‌های اکستراپیرامیدال (extrapyramidal)، افزایش وزن و عوارض جانبی مرتبط با پرولاکتین (prolactin)، نشان ندادند.

دپو ریسپریدون در برابر کوئتیاپین (quetiapine) خوراکی

نرخ عود و بهبود وضعیت روانی گزارش نشدند. تعداد کمتری از افراد دریافت‌کننده دپو ریسپریدون مطالعه را زودتر ترک کردند (طولانی‌مدت: 1 RCT؛ n = 666؛ RR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.74 تا 0.95؛ شواهد با کیفیت متوسط ). میزان ابتلا به عوارض جانبی جدی میان گروه‌ها مشابه بود ( شواهد با کیفیت پائین )، اما تعداد بیشتری از افراد دریافت‌کننده دپو ریسپریدون دچار EPS شدند (1 RCT؛ n = 666؛ RR: 1.83؛ 95% CI؛ 1.07 تا 3.15، شواهد با کیفیت پائین )، و افزایش وزن بیشتر (1 RCT؛ n = 666؛ RR: 1.25؛ 95% CI؛ 0.25 تا 2.25، شواهد با کیفیت پائین ) و عوارض جانبی مرتبط با پرولاکتین بیشتر (1 RCT؛ n = 666؛ RR: 3.07؛ 95% CI؛ 1.13 تا 8.36 ، شواهد با کیفیت بسیار پائین ) داشتند.

دپو ریسپریدون در برابر آریپیپرازول (aripiprazole) خوراکی

نرخ عود نشانه‌ها، وضعیت روانی با استفاده از PANSS، ترک زودهنگام مطالعه، عوارض جانبی جدی و افزایش وزن، میان گروه‌ها مشابه بودند. با این حال، تعداد بیشتری از افرادی که دپو ریسپریدون دریافت کردند، در مقایسه با افراد دریافت‌کننده آریپیپرازول خوراکی، دچار عوارض جانبی مرتبط با پرولاکتین شدند (2 RCT؛ n = 729؛ RR: 9.91؛ 95% CI؛ 2.78 تا 35.29، شواهد با کیفیت بسیار پائین ).

دپو ریسپریدون در برابر اولانزاپین (olanzapine) خوراکی

نرخ عود در هیچ یک از مطالعات وارد شده برای این مقایسه گزارش نشد. بهبود وضعیت روانی با استفاده از PANSS و موارد بروز عوارض جانبی شدید میان گروه‌ها مشابه بودند. تعداد بیشتری از افراد دریافت‌کننده دپو ریسپریدون مطالعه را زودتر از افراد دریافت‌کننده اولانزاپین خوراکی ترک کردند (1 RCT؛ n = 618؛ RR: 1.32؛ 95% CI؛ 1.10 تا 1.58، شواهد با کیفیت پائین ) و افرادی که دپو ریسپریدون دریافت کردند، هم‌چنین دچار نشانه‌های اکستراپیرامیدال بیشتری شدند (1 RCT؛ n = 547؛ RR: 1.67؛ 95% CI؛ 1.19 تا 2.36، شواهد با کیفیت پائین ). با این حال، تعداد بیشتری از افراد دریافت‌کننده اولانزاپین خوراکی، دچار افزایش وزن شدند (1 RCT؛ n = 547؛ RR: 0.56؛95% CI؛ 0.42 تا 0.75، شواهد با کیفیت پائین ).

دپو ریسپریدون در برابر دپو آنتی‌سایکوتیک‌های آتیپکال (به ویژه پالیپریدون پالمیتات (paliperidone palmitate))

نرخ عود گزارش نشد و نرخ‌های پاسخ به درمان با استفاده از PANSS، افزایش وزن، عوارض جانبی مرتبط با پرولاکتین و عوارض جانبی مرتبط با گلوکز میان گروه‌ها مشابه بودند. تعداد کمتری از افراد گروه دپو ریسپریدون به دلیل عدم اثربخشی از مطالعه زودتر خارج شدند (طولانی‌مدت: 1 RCT؛ n = 749؛ RR: 0.60؛ 95% CI؛ 0.45 تا 0.81، شواهد با کیفیت پائین )، اما تعداد بیشتری از افراد دریافت‌کننده دپو ریسپریدون، نیاز به استفاده از داروی EPS داشتند (2 RCT؛ n = 1666؛ RR: 1.46؛ 95% CI؛ 1.18 تا 1.8، شواهد با کیفیت متوسط ).

دپو ریسپریدون در برابر دپو آنتی‌سایکوتیک‌های تیپیکال

پیامدهای عود، عوارض جانبی شدید یا اختلالات حرکتی گزارش نشدند. از نظر پیامدهای مربوط به بهبود وضعیت روانی، تفاوتی میان گروه‌ها مشاهده نشد ( شواهد با کیفیت پائین ). با این حال، تعداد بیشتری از افراد دریافت‌کننده دپو ریسپریدون در مقایسه با دیگر دپوهای تیپیکال مطالعه را زودهنگام ترک کردند (طولانی‌مدت: 1 RCT؛ n = 62؛ RR: 3.05؛ 95% CI؛ 1.12 تا 8.31، شواهد با کیفیت پائین ).