قرار دادن دستگاه داخل رحمی (IUD) بلافاصله پس از سقط جنین به دلایل زیادی می‌تواند مفید باشد. در آن زمان، زن باردار نیست و ممکن است به فکر پیشگیری از بارداری باشد، و زمان و مکان برای زن مناسب است. اگر از آنها خواسته شود که قرار دادن IUD را به تعویق اندازند، بسیاری از زنان برای دریافت دستگاه برنمی‌گردند. با این حال، اگر IUD بلافاصله پس از سقط جنین قرار داده شود، ممکن است به‌طور خودبهخودی بیرون بیاید. این مرور به بررسی این موضوع می‌پردازد که قرار دادن IUD بلافاصله پس از سقط جنین چقدر بی‌خطر است. ما همچنین بررسی کردیم که IUD در محل باقی ماند یا خیر.
جست‌وجوهای کامپیوتری را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده از قرار دادن فوری یا تاخیری IUDها انجام دادیم. همچنین برای یافتن مطالعات دیگر با پژوهشگران مکاتبه کردیم. کارآزمایی‌ها می‌توانستند انواع IUD یا زمان‌های قرار دادن آنها را با هم مقایسه کرده باشند. تعداد 12 مطالعه را برای ورود پیدا کردیم.
چهار کارآزمایی زنان را به‌طور تصادفی به دریافت فوری یا تاخیری IUD اختصاص دادند. یک مورد تفاوت عمده‌ای را بین دو گروه نشان نداد. سه کارآزمایی اخیر (در مورد سیستم داخل رحمی لوونورژسترل یا CuT380A) نشان داد که استفاده فوری از IUD در مقابل استفاده تاخیری از آن، مزایای بیشتری برای زنان در شش ماه داشت. کارآزمایی دیگری زنان را به دریافت IUD لوونورژسترل یا Nova T اختصاص داد؛ زنان بیشتری با Nova T به دلیل باردار شدن، استفاده از آن را متوقف کردند. یک آنالیز فرعی نشان داد که هنگام قرار دادن فوری IUDها پس از سقط جنین به جای قرار دادن تاخیری آنها، IUDهای بیشتری خارج می‌شوند.
هفت کارآزمایی به کار گذاشتن فوری IUD پرداختند. در دو کارآزمایی بزرگ، TCu 220C برای پیشگیری از بارداری و ماندن در محل، بهتر از Lippes Loop و Copper 7 ظاهر شد. IUD زمانی که بلافاصله پس از سقط جنین در اواسط بارداری قرار داده شد، بیشتر از قرار دادن تاخیری آن، دفع شد. در مطالعات دیگر، زمانی که بازوهای مسی به Lippes Loop اضافه شدند، زنان کمتری باردار شدند و IUD مدت زمان بیشتری در محل باقی ماند.
شواهدی با کیفیت متوسط نشان می‌دهد که قرار دادن IUD بلافاصله پس از سقط جنین، بی‌خطر و عملی است. با این حال، قرار دادن فوری IUD باعث می‌شود احتمال دفع دستگاه بیشتر باشد. با این حال، شش ماه پس از سقط، احتمال استفاده از IUD به دنبال قرار دادن فوری آن در مقایسه با قرار دادن تاخیری، بیشتر است.
شواهدی با کیفیت متوسط نشان می‌دهد که قرار دادن IUD بلافاصله پس از سقط جنین، بی‌خطر و عملی است. نرخ دفع IUD بلافاصله پس از سقط جنین در مقایسه با قرار دادن تاخیری آن، بیشتر به نظر می‌رسد. با این حال، احتمال استفاده از IUD شش ماه پس از سقط، به دنبال قرار دادن فوری آن در مقایسه با قرار دادن تاخیری، بیشتر است.
استفاده از یک روش ضدبارداری موثر ممکن است پس از سقط جنین ضروری باشد. قرار دادن دستگاه داخل رحمی (intrauterine device; IUD) ممکن است در همان روز یا پس از آن انجام شود. قرار دادن فوری IUD یک گزینه است زیرا زن باردار نیست، درد قرار دادن آن به دلیل باز بودن دهانه رحم کمتر است، و انگیزه او برای استفاده از روش پیشگیری از بارداری ممکن است زیاد باشد. با این حال، قرار دادن IUD بلافاصله پس از پایان بارداری خطراتی را به همراه دارد، مانند خروج خودبهخودی آن.
ارزیابی بی‌خطری (safety) و اثربخشی قرار دادن IUD بلافاصله پس از سقط خودبهخودی (spontaneous abortion) یا القایی (induced abortion).
در 27 ژانویه 2014، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ POPLINE؛ ClinicalTrials.gov و ICTRP را جست‌وجو کردیم. همچنین برای شناسایی کارآزمایی‌ها دیگر، با محققان تماس گرفتیم.
ما به دنبال یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) با حداقل یک بازوی درمانی از قرار دادن IUD بلافاصله پس از سقط القایی یا پس از کورتاژ (curettage) برای سقط خودبهخودی بودیم.
کیفیت روش‌شناسی (methodology) هر گزارش را ارزیابی کرده و داده‌ها را خلاصه کردیم. بر نرخ توقف بارداری تصادفی، سوراخ شدن، خروج دستگاه، و بیماری التهابی لگن (pelvic inflammatory disease) تمرکز کردیم. میانگین وزن‌دهی شده نسبت نرخ (rate ratio) را محاسبه کردیم. خطرات نسبی (RRs) را با 95% فواصل اطمینان (CIs) به دست آوردیم. آنالیز قصد درمان (intention-to-treat; ITT) را با گنجاندن همه شرکت‌کنندگان تصادفی‌سازی شده در آنالیز طبق کتابچه راهنمای کاکرین برای مرورهای سیستماتیک مداخلات (Cochrane Handbook for Systematic Reviews of Interventions) انجام دادیم.
تعداد 12 کارآزمایی را شناسایی کردیم که بیشتر آنها دارای خطر سوگیری (bias) در حد متوسط و شامل 7119 شرکت‌کننده بودند که انتساب تصادفی بیماران را توصیف کردند. پنج کارآزمایی قرار دادن فوری یا تاخیری IUD را تصادفی‌سازی شدند. یکی از آنها که قرار دادن فوری یا تاخیری Copper 7 را تصادفی‌سازی کرد، نشان داد که قرار دادن فوری Copper 7 با خطر بیشتری برای خروج آن نسبت به قرار دادن تاخیری آن همراه بود (RR: 11.98؛ 95% CI؛ 1.61 تا 89.35، 1 مطالعه، 259 شرکت‌کننده)؛ شواهد با کیفیت متوسط بود. شواهدی با کیفیت متوسط همچنین نشان می‌دهد که استفاده و خروج سیستم داخل رحمی آزادکننده لوونورژسترل (levonorgestrel) یا CuT380A با قرار دادن فوری آن بیش از قرار دادن تاخیری آن رخ می‌دهند (به ترتیب، RR: 1.40؛ 95% CI؛ 1.24 تا 1.58؛ 3 مطالعه؛ 878 شرکت‌کننده؛ و RR: 2.64؛ 95% CI؛ 1.16 تا 6.00؛ 3 مطالعه؛ 878 شرکت‌کننده). کارآزمایی دیگری که قرار دادن IUD لوونورژسترل یا Nova T را تصادفی‌سازی کرد، نشان داد که نرخ توقف مصرف به دلیل بارداری احتمالا برای زنان گروه Nova T بیشتر بود (MD: 8.70؛ 95% CI؛ 3.92 تا 13.48؛ 1 مطالعه؛ 438 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط).
هفت کارآزمایی فقط قرار دادن فوری IUD را بررسی کردند. از متاآنالیز دو کارآزمایی چند مرکزی چنین نتیجه‌گیری شد که احتمال بارداری با TCu 220C در مقابل Lippes Loop (RR: 0.43؛ 95% CI؛ 0.24 تا 0.75؛ 2 مطالعه؛ 2257 شرکت‌کننده) و خروج دستگاه (RR: 0.61؛ 95% CI؛ 0.46 تا 0.81؛ 2 مطالعه؛ 2257 شرکت‌کننده) کمتر بود. برآوردها برای TCu 220 در مقابل Copper 7 به ترتیب: RR: 0.42؛ 95% CI؛ 0.23 تا 0.77؛ 2 مطالعه، 2274 شرکت‌کننده و RR: 0.68؛ 95% CI؛ 0.51 تا 0.91؛ 2 مطالعه، 2274 شرکت‌کننده، بودند. در مطالعات دیگر، افزودن آستین‌های مسی (copper sleeves) به Lippes Loop کارایی آن را بهبود بخشید (RR: 3.40؛ 95% CI؛ 1.28 تا 9.04، 1 مطالعه، 400 شرکت‌کننده) و منجر به کاهش خروج دستگاه شد (RR: 3.00؛ 95% CI؛ 1.51 تا 5.97؛ 1 مطالعه، 400 مطالعه).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.