هنگامی که افراد تحت جراحی شکم قرار می‌گیرند، در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند که اغلب با آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود. با این حال، ممکن است بهتر باشد برای پیشگیری از بروز عفونت، این دارو پیش از انجام جراحی مصرف شود (پیشگیری یا استفاده پروفیلاکتیک)، به جای اینکه پیش از دادن آن صبر کنیم تا عفونت رخ دهد. این مرور به شواهدی مبنی بر تجویز آنتی‌بیوتیک پیش از انجام جراحی می‌پردازد.
این مرور 260 مطالعه را یافت که بیش از 43 هزار فرد تحت جراحی شکم را وارد کردند. این مطالعات در رابطه با تعداد افرادی که در مطالعات باقی ماندند و احتمال تاثیرگذاری آن بر نتایج، محدودیت‌هایی داشتند، زیرا برخی از محققان در مطالعات می‌دانستند چه افرادی پیش از انجام جراحی آنتی‌بیوتیک دریافت کرده‌اند. با این حال، هنگامی که نتایج آنالیز شدند، تاثیر آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک به‌طور هم‌سو و سازگاری مفید بود، به این معنی که بعید است این محدودیت‌ها تاثیر عمده‌ای بر ماهیت نتایج کلی داشته باشند. در صورت عدم تجویز آنتی‌بیوتیک، عفونت زخم جراحی شکم در بیماران تحت جراحی روده بزرگ، حدود 40% از بیماران را درگیر می‌کند. این خطر را می‌توان با تجویز آنتی‌بیوتیک به صورت پیشگیرانه پیش از انجام جراحی تا میزان زیادی کاهش داد. آنتی‌بیوتیک(های) داده شده معمولا باید انواع مختلفی را از باکتری‌ها پوشش دهد که برخی از آنها به اکسیژن نیاز داشته (باکتری‌های هوازی) و برخی دیگر که به اکسیژن نیاز ندارند (باکتری‌های بی‌هوازی). آنها معمولا از طریق یک کانولا به داخل ورید تزریق می‌شوند، اگرچه شواهدی وجود دارد که ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی و داخل وریدی ممکن است محافظت بیشتری ایجاد کنند. این آخرین یافته مشکلی را ایجاد می‌کند که در عملکرد بالینی فعلی اجتناب از پاکسازی مکانیکی روده بزرگ است، زیرا تصور می‌شود پیش از انجام جراحی ضروری نیست (و بین بیماران رایج نیست). مطالعاتی که به مزایای آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی پی بردند، زمانی انجام شدند که پاکسازی مکانیکی روده بزرگ به‌طور معمول انجام شد. با توجه به عملکرد فعلی در مورد پاکسازی مکانیکی پیش از انجام جراحی روده بزرگ، مزایای آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی نامشخص است.
این مرور شواهدی را با کیفیت بالا یافت مبنی بر اینکه آنتی‌بیوتیک‌های پوشش‌دهنده باکتری‌های هوازی و بی‌هوازی که به صورت خوراکی یا داخل وریدی (یا هر دو) پیش از انجام جراحی انتخابی کولورکتال تجویز می‌شوند، خطر بروز عفونت زخم جراحی را کاهش می‌دهند. مرور ما نشان می‌دهد که آنتی‌بیوتیک‌های ارائه‌شده در این چارچوب می‌توانند خطر بروز عفونت زخم پس از جراحی را تا 75% کاهش دهند. مشخص نیست که مصرف آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی همچنان این تاثیرات را در زمانی که روده بزرگ خالی نیست، داشته باشند. این جنبه از دوزبندی آنتی‌بیوتیک بررسی نشده است. انجام تحقیقات بیشتری برای تعیین زمان‌بندی و طول دوره مطلوب دوز، و فراوانی عوارض جانبی طولانی‌مدت مانند کولیت سودوممبرانوس (pseudomembranous colitis) ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل (Clostridium difficile) مورد نیاز است.
تحقیقات نشان می‌دهند که تجویز آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک پیش از انجام جراحی کولورکتال از عفونت زخم جراحی پس از جراحی پیشگیری می‌کنند. بهترین آنتی‌بیوتیک برای انتخاب، زمان‌بندی مصرف و مسیر تجویز هنوز مشخص نیست.
تعیین اثربخشی پروفیلاکسی ضدمیکروبی برای پیشگیری از بروز عفونت زخم جراحی در بیماران تحت جراحی کولورکتال. به‌طور خاص برای تعیین:
1. آیا پروفیلاکسی ضدمیکروبی خطر عفونت زخم جراحی را کاهش می‌دهد یا خیر؛
2. طیف هدف باکتری‌ها (باکتری‌های هوازی یا بی‌هوازی، یا هر دو)؛
3. بهترین زمان‌بندی و طول دوره تجویز آنتی‌بیوتیک؛
4. موثرترین راه تجویز آنتی‌بیوتیک (داخل وریدی، خوراکی یا هر دو)؛
5. آیا هر آنتی‌بیوتیکی به وضوح موثرتر از استاندارد طلایی توصیه شده فعلی است که در دستورالعمل‌های بالینی منتشر شده مشخص شده‌اند یا خیر؛
6. آنتی‌بیوتیک باید پیش از جراحی داده شود یا پس از آن.
برای مرور اصیل منتشرشده در سال 2009، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) در کتابخانه کاکرین ، MEDLINE (Ovid) و EMBASE (Ovid) را جست‌وجو کردیم. برای به‌روزرسانی این مرور، استراتژی‌های جست‌وجو را بازنویسی کرده و جست‌وجو را از سال 1954 برای MEDLINE و 1974 برای EMBASE تا 7 ژانویه 2013 گسترش دادیم. CENTRAL را در همان تاریخ جست‌وجو کردیم (شماره 12، 2012).
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در مورد استفاده پروفیلاکتیک از آنتی‌بیوتیک در جراحی انتخابی و اورژانسی کولورکتال، با در نظر گرفتن عفونت زخم جراحی به عنوان یک پیامد.
داده‌ها توسط یک نویسنده مرور خلاصه و مرور شده و توسط دیگری فقط برای پیامد تکی دو حالتی (dichotomous) عفونت زخم جراحی بررسی شدند. کیفیت شواهد با استفاده از سیستم درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) ارزیابی شدند.
این مرور به‌روز شده شامل 260 کارآزمایی و 68 آنتی‌بیوتیک مختلف، از جمله 24 نوع سفالوسپورین (cephalosporin) و 43,451 شرکت‌کننده است. بسیاری از مطالعات دارای متغیرهای متعددی بودند که دو گروه مطالعه را از هم جدا کردند؛ آنها قابل مقایسه با دیگر مطالعاتی نبودند که یک آنتی‌بیوتیک را آزمایش کردند و یک متغیر تکی جدا از دو گروه داشتند. خطر سوگیری (bias) ناشی از ریزش نمونه (attrition) و عدم کورسازی (blinding) فرد ارزیابی‌کننده پیامد را از نظر تاثیرگذاری بر نتایج عفونت زخم جراحی در نظر نگرفتیم.
هنگامی که آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک با دارونما (placebo)/عدم درمان مقایسه شدند، متاآنالیزها تفاوت آماری معنی‌داری را در عفونت زخم جراحی پس از جراحی نشان دادند (خطر نسبی (RR): 0.34؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.28 تا 0.41، شواهد با کیفیت بالا). این به معنای کاهش خطر از 39% به 13% با آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک است. خطر اندکی بالاتر عفونت زخم با آنتی‌بیوتیک کوتاه‌مدت در مقایسه با آنتی‌بیوتیک طولانی‌مدت دیده شد که از نظر آماری معنی‌دار نبود (RR: 1.10؛ 95% CI؛ 0.93 تا 1.30). به‌طور مشابه، خطر بروز عفونت با آنتی‌بیوتیک‌های تک دوز در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های چند دوز کمی بیشتر بود، اما نتایج با سود و زیان سازگار است (RR: 1.30؛ 95% CI؛ 0.81 تا 2.10). پوشش بیشتر باکتری‌های هوازی و بی‌هوازی، هر دو از نظر آماری بهبودی قابل توجهی را در نرخ عفونت زخم جراحی نشان دادند (به ترتیب، RR: 0.44؛ 95% CI؛ 0.29 تا 0.68 و RR: 0.47؛ 95% CI؛ 0.31 تا 0.71)، همانطور که ترکیب آنتی‌بیوتیک خوراکی و داخل وریدی، در مقایسه با تزریق داخل وریدی به‌تنهایی (RR: 0.56؛ 95% CI؛ 0.43 تا 0.74)، یا خوراکی به‌تنهایی (RR: 0.56؛ 95% CI؛ 0.40 تا 0.76) این نتیجه را در پی داشتند. مقایسه یک آنتی‌بیوتیک با ویژگی (specificity) بی‌هوازی با آنتی‌بیوتیک دیگر با ویژگی هوازی هیچ مزیت قابل‌توجهی را برای هیچ کدام نشان نداد (RR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.30 تا 2.36). دو مطالعه کوچک، استفاده از آنتی‌بیوتیک را قبل یا پس از جراحی مقایسه کردند و تفاوت معنی‌داری در این زمان‌بندی یافت نشد (RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.21 تا 2.15). رژیم‌های درمانی استاندارد طلایی که در دستورالعمل‌های بالینی اصلی توصیه شده‌اند، کمتر از هر انتخاب آنتی‌بیوتیک دیگری موثر نبودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.