زنان باردار مبتلا به گونوره یا سوزاک که پنی‌سیلین، اسپکتینومایسین یا سفتریاکسون مصرف می‌کنند، کمتر احتمال دارد علائم عفونت را نشان دهند.
نایسریا گونوره یک باکتری است که حین رابطه جنسی منتقل شده، و باعث ایجاد عفونت در ناحیه تناسلی می‌شود. زنان باردار مبتلا به گونوره ممکن است هنگام زایمان، عفونت را به نوزادان منتقل کنند. این وضعیت می‌تواند بینایی نوزاد را تحت تاثیر قرار دهد و باعث نابینایی شود. مرور دو کارآزمایی، شامل 346 زن، شواهدی را نشان داد که زنان بارداری که پنی سیلین، اسپکتینومایسین، سفتریاکسون یا سفیکسیم مصرف می‌کنند، احتمال کمتری دارد که علائم گونوره را یک هفته تا 10 روز بعد داشته باشند. انجام تحقیقات بیشتری لازم است تا مشخص شود کدام درمان آنتی‌بیوتیکی برای پیشگیری از ابتلای نوزاد به عفونت بهترین اثربخشی را دارد.
تعداد زنانی که در هر یک از مقایسه‌ها گنجانده شدند کم است و بنابراین، اگرچه هیچ تفاوتی میان رژیم‌های مختلف آنتی‌بیوتیکی مشاهده نشد، توانایی کارآزمایی‌ها در تشخیص تفاوت‌های مهم اما متوسط، محدود بودند. برای زنانی که به پنی‌سیلین آلرژی دارند، این مرور اطمینان خاطر می‌دهد که به نظر می‌رسد درمان با سفتریاکسون یا اسپکتینومایسین اثربخشی مشابهی در ایجاد درمان میکروبیولوژیکی دارد.
[نکته: یک استناد در بخش انتظار طبقه‌بندی این مرور ممکن است نتیجه‌گیری‌های این مرور را که یک بار مورد ارزیابی قرار گرفته، تغییر دهد.]
نایسریا گونوره (Neisseria gonorrhoeae) می‌تواند در طول زایمان از طریق دستگاه تناسلی مادر به نوزاد منتقل شده، و باعث درگیری گونوکوکی چشمی نوزادان و همچنین عفونت سیستمیک در نوزادان شود. گونوره همچنین می‌تواند باعث ایجاد اندومتریت (endometritis) و سپسیس لگن (pelvic sepsis) در مادر شود.
هدف از این مرور، بررسی تاثیرات رژیم‌های درمانی آنتی‌بیوتیکی در درمان عفونت تناسلی با گونوره در دوران بارداری با توجه به عوارض نوزادی و مادری بود.
در 30 جون 2009، جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین انجام شده و نتایج را به بخش در انتظار طبقه‌بندی این مرور اضافه کردیم. این جست‌وجو را در 3 ژانویه 2012 به‌روز کردیم؛ هیچ کارآزمایی جدیدی شناسایی نشد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌‌سازی شده از یک رژیم درمانی آنتی‌بیوتیکی در مقابل رژیم دیگر در زنان باردار مبتلا به عفونت تناسلی گونوکوکی تایید شده با کشت.
واجد شرایط بودن و کیفیت کارآزمایی توسط یک نویسنده ارزیابی شدند.
دو کارآزمایی شامل 346 زن وارد شدند. تنها پیامدی که در این کارآزمایی‌ها گنجانده شد، بروز «درمان (cure)» بر اساس ارزیابی با کشت باکتریایی بود. عدم دستیابی به «درمان میکروبیولوژیکی» برای هر رژیم آنتی‌بیوتیکی مشابه بود: آموکسی‌سیلین (amoxicillin) به علاوه پروبنسید (probenecid) در مقایسه با اسپکتینومایسین (spectinomycin) (نسبت شانس پتو (Peto OR): 2.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.74 تا 7.08)، آموکسی‌سیلین به علاوه پروبنسید در مقایسه با سفتریاکسون (ceftriaxone) (Peto OR: 2.29؛ 95% CI؛ 0.74 تا 7.08) و سفتریاکسون در مقایسه با سفیکسیم (cefixime) (Peto OR: 1.22؛ 95% CI؛ 0.16 تا 9.01). عوارض جانبی برای همه رژیم‌های آزمایش شده غیر معمول بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.